رابطه سبك هاي دلبستگي و تعارض پدر - فرزند در فرزندان جانبازان: بررسي نقش آسيب ثانويه به عنوان يك عامل ميانجي

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش آسيب ثانويه به عنوان يك عامل ميانجي در ارتباط بين سبك هاي دلبستگي و تعارض پدر - فرزند در نمونه اي از فرزندان جانبازان انجام شد. روش: مطالعه حاضر يك پژوهش همبستگي بود كه با استفاده از تحليل معادلات ساختاري صورت گرفت. جامعه پژوهش حاضر شامل فرزندان جانبازان شهرهاي يزد، اصفهان، نجف آباد و ياسوج بود كه در مدارس شاهد و ايثارگر اين شهرها مشغول به تحصيل بودند. با روش نمونه گيري خوشه اي 607 نفر از اين جامعه انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از مقياس استرس آسيب ثانويه، مقياس دلبستگي بزرگسالان و مقياس تعارض با والدين استفاده شد و درنهايت داده هاي جمع آوري شده با استفاده از تحليل همبستگي پيرسون و تحليل معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج تحليل داده ها نشان داد كه سبك هاي دلبستگي ناايمن اجتنابي و ناايمن دوسوگرا از طريق أسيب ثانويه با پرخاشگري كلامي و فيزيكي پدر - فرزند ارتباط معني دار دارند. سبك دلبستگي ايمن هيچ ارتباط مستقيم و غيرمستقيمي با آسيب ثانويه و ابعاد تعارض پدر به فرزند نداشت. اما سبك دلبستگي ناايمن اجتنابي با پرخاشگري كلامي و استدلال در تعارض پدر - فرزند ارتباط معني دار مستقيم داشت. در نهايت، شاخص هاي برازش نشان داد كه مدل ارائه شده در پژوهش حاضر با انجام اصلاحات جزئي مورد تأييد قرار گرفت. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي بدست آمده مي توان نتيجه گرفت كه آسيب ثانويه به عنوان يك عامل ميانجي در ارتباط بين سبك هاي دلبستگي ناايمن و تعارض والد- فرزند نقش معني داري ايفا مي كند و بنابراين احتمالا مي توان با آموزش هاي مبتني بر دلبستگي از انتقال آسيب ثانويه و درنتيجه از تعارض پدر - فرزند در فرزندان جانبازان پيشگيري كرد