اثربخشي اميد درماني بر شادكامي مردان ناتوان جسمي - حركتي

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي اميددرماني بر شادكامي مردان ناتوان جسمي - حركتي انجام شد. روش: اين پژوهش به روش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه ي آماري پژوهش را كليه ي مردان ناتوان جسمي - حركتي تحت پوشش اداره ي بهزيستي شهر كامياران در سال 95 - 1394 تشكيل مي دادند كه از ميان آنها با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، 30 نفر انتخاب شده و به طور تصادفي در گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. شركت كنندگان گروه آزمايش، اميددرماني را طي 8 جلسه دريافت نمودند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه ي شادكامي آكسفورد استفاده شد. داده ها با روش آماري كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه فرضيه ي پژوهش مبني بر اثربخشي اميددرماني بر شادكامي مردان ناتوان جسمي-حركتي مورد تاييد قرار گرفته است و شركت كنندگان گروه آزمايش نسبت به شركت كنندگان گروه كنترل، در پس آزمون به طور معناداري، شادكامي بيشتري داشتند ( 0/05>p). نتيجه گيري: با توجه به اين يافته مي توان نتيجه گرفت كه اميد درماني در افزايش شادكامي مردان ناتوان جسمي-حركتي تأثير معناداري دارد