پيش بيني دلزدگي زناشويي بر اساس ابرازگري هيجاني و اسنادهاي زناشويي در افراد متأهل مراجعه كننده به مراكز بهزيستي شهر اردبيل

هدف: پژوهش حاضر با هدف پيش بيني دلزدگي زناشويي بر اساس ابرازگري هيجاني و اسنادهاي زناشويي در افراد متاهل مراجعه كننده به مراكز بهزيستي شهر اردبيل انجام گرفت. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را افراد متاهل مراجعه كننده به بهزيستي شهر اردبيل در سال 1394 تشكيل مي دادند كه از بين آنها 150 نفر به روش نمونه گيري در دسترس، به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه دلزدگي زناشويي پاينز، پرسشنامهي ابرازگري هيجاني و پرسشنامهي اسنادهاي زناشويي استفاده شد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين ابعاد اسنادهاي زناشويي و ابرازگري منفي با دلزدگي زناشويي همبستگي مثبت معني دار و بين ابرازگري مثبت و ابراز صميمت با دلزدگي زناشويي همبستگي منفي معني داري وجود دارد ( 0/05>p). همچنين، نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه اسنادهاي ارتباطي و ابرازگري هيجاني قادر به پيش بيني معني دار دلزدگي زناشويي هستند ( 0/05>p). نتيجه گيري: بنابراين با توجه به اهميت دلزدگي زناشويي در زندگي افراد متاهل ونقش تعيين كننده ابرازگري هيجاني و اسنادهاي ارتباطي در پيش بيني آن، لزوم توجه به آگاه كردن افراد در رابطه با اسنادهاي ارتباطي و ابرازگري هيجاني ضرورت مي يابد.