تأثير بازي درماني بر نشانگان سوگ در كودكان تحت پوشش كميته امداد امام خميني

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير بازي درماني بر كاهش نشانگان اختلال سوگ در كودكان انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع طرح هاي شبه آزمايشي به صورت پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعهي پژوهش شامل كودكان سوگوار دبستاني بين سنين 7-10 ساله تحت پوشش كميته امداد امام خميني (ره) شهرستان شيراز در سال 1393 بود. نمونه گيري به شيوه هدفمند، از ميان اين كودكان صورت گرفت. تعداد 45 نفر از اين كودكان از طريق برنامه ي غربالگري توسط تيم متشكل از روانشناسان و مشاوران كميته امداد امام خميني (ره)، دچار اختلال سوگ تشخيص داده شدند و از بين آنها، 30 كودك به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه گمارده شدند. به منظور جمع آوري اطلاعات مقياس سوگ طولاني مدت كودكان ( IPG- C ) كه توسط اسپويچ و همكاران (2011) تدوين شده است، استفاده شد. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه ميانگين نمرات نشانگان اختلال سوگ در گروه آزمايش كاهش معني داري نسبت به گروه كنترل داشت ( 0/001>P). نتيجه گيري: بازي درماني در كودكان بر كاهش نشانه هاي سوگ موثر بود. بنابراين توجه به بازي درماني به عنوان يك روش درماني در كار با كودكان مفيد است و مي توان از اين شيوه درماني براي كمك به سلامت و بهداشت رواني كودكان استفاده نمود