رابطه انگاره فني از خدا و دلبستگي با افكار پارانوئيدي در دانشجويان

هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه افكار پارانوئيدي با انگاره ذهني از خدا و دلبستگي بود. بدين منظور تعداد 469 نفر از دانشجويان دانشگاههاي علوم پزشكي تهران و علوم پزشكي ايران با استفاده از نمونه گيري سهمي انتخاب شدند. مقياس افكار پارانوئيدي در چك ليست نشانگان رفتاري (دراگو تيس و همكاران، 1973)، مقياس انگاره ذهني از خدا (گورساچ، 1968) و مقياس دلبستگي بزرگسالان (كولينز، 1996) بر روي دانشجويان اجرا شد. تحليل داده ها با استفاده از رگرسيون چندگانه نشان داد كه ميزان افكار پارانوئيدي دانشجويان را مي توان از روي نوع دلبستگي و انگاره ذهني از خدا (انتقام گيرپنداري) پيش بيني كرد. به عبارت ديگر دانشجوياني كه خداوند را با صفت انتقام گيرپنداري تجسم مي نمايند در افكار پارانوئيدي نمره بالاتري مي آورند. به علاوه بين دلبستگي اضطرابي و دلبستگي اتكايي (قابل اعتماد بودن به ديگران با افكار پارانوئيدي رابطه وجود داشت. به عبارت ديگر دانشجوياني كه دلبستگي اضطرابي داشتند افكار پارانوئيدي در آنها بيشتر و دانشجوياني كه دلبستگي اتكايي داشتند افكار پارانوئيدي در آنها كمتر است