ارتباط ادراك رفتار والدين با افسردگي و اضطراب در فرزندان: با نقش ميانجي طرحواره هاي ناكارآمد اوليه

ادراك منفي از رفتار والدين، ساختارهاي شناختي فرد را تحت تأثير قرار مي دهد و او را مستعد ابتلا به آسيب هاي روانشناختي مي سازد، هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش ميانجي طرحواره هاي ناكارآمد اوليه در ارتباط بين ادراك رفتار والديني با افسردگي و اضطراب بود. روش پژوهش توصيفي بود، جامعه آماري شامل كليه دانشجويان عادي و دانشجويان مراجعه كننده به مركز مشاوره دانشگاه بوعلي سيناي شهر همدان در سال 1392 بود. در اين پژوهش از دو نمونه باليني و غيرباليني استفاده شده نمونه باليني شامل 69 نفر و نمونه غير باليني 134 نفر بود. جهت انتخاب نمونه باليني از روش نمونه گيري در دسترس و براي نمونه غير باليني از خوشه اي چند مرحله اي استفاده شد. در اين پژوهش از سه پرسشنامه ارتباط والديني پاركر، آزمون SCL- 90 - R فرم كوتاه طرحواره يانگ استفاده شد. داده ها با استفاده از رگرسيون چند متغيره تحليل شدند. نتايج پژوهش حاكي از نقش ميانجي طرحواره هاي ناكارآمد اوليه در ارتباط ادراك رفتار والدين و افسردگي و اضطراب بود و طرحواره هاي ناكارآمد محروميت هيجاني، بيگانگي اجتماعي، آسيب پذيري نسبت به ضرر، وابستگي بي كفايتي و بازداري هيجاني بيش از ساير طرحواره ها ميانجي ارتباط ادراك رفتار والدين با افسردگي و اضطراب بودند. يافته ها نشان داد رفتارهاي نامناسب والدين (مراقبت ضعيف و محافظت بيش از حد) با شكل گيري آسيب پذيري شناختي و رواني در فرزندان نقش بسزايي دارد، بنابراين تعيين نقش ميانجي طرحواره هاي ناكارآمد اوليه بين ادراك رفتار والدين و آسيب هاي روانشناختي در پيشگيري و درمان اختلالات رواني مي تواند مفيد باشد