تاثير سه روش بحث گروهي درباره معماهاي اخلاقي، كفتگو در گروه هاي كوچك به روش مشاركتي و سخنراني، بر رشد قضاوت اخلاقي دانش آموزان دختر پايه دوم متوسطه

هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي تأثير سه روش بحث گروهي درباره معماهاي اخلاقي، گفتگو در گروه هاي كوچك به روش مشاركتي در باره معماهاي اخلاقي و سخنراني درباره موضوعات اخلاقي، بر رشد قضاوت اخلاقي دانش آموزان بود. به منظور دستيابي به اين هدف، از بين كليه مدارس متوسطه دخترانه منطقه 18 تهران، يك مدرسه با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شد، سپس از ميان دانش آموزان پايه دوم آن و از طريق روش انتخاب و واگذاري تصادفي 77 نفر در قالب دو گروه آزمايشي (بحث گروهي مركب از 23 نفر، گفتگو در گروه هاي كوچك، مركب از 26 نفر) و گروه گواه (روش سخنراني، مركب از 28 نفر) قرار گرفتند. جهت اجراي تحقيق از طرح تجربي پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. به منظور سنجش قضاوت اخلاقي دانش آموزان در پيش آزمون و پس آزمون، از آزمون تعريف مسايل (DIT) استفاده شد و شاخص پايايي آن مورد تأييد قرار گرفت ( 0/86=G). پس از اجراي پيش آزمون، مداخله آموزشي شامل بحث گروهي در باره معماهاي اخلاقي، گفتگو در گروه هاي كوچك در باره معماهاي اخلاقي و سخنراني معلم درباره موضوعات اخلاقي به مدت 12 جلسه به ترتيب به گروه هاي بحث گروهي، گفتگو در گروه هاي كوچك و سخنراني ارائه شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي t تحليل واريانس، تحليل كواريانس، آزمون ويل كاكسون براي رتبه هاي علامت گذاري شده و مجذور كاي (خي دو) تحليل شد و نشان داده شد كه دو روش گفتگو در گروه هاي كوچك و بحث گروهي، تأثير مثبت و معني داري بر رشد استدلال اخلاقي دانش آموزان داشته اند و روش سخنراني تأثيري نداشته است، تأثير روش گفتگو در گروه هاي كوچك بر رشد استدلال اخلاقي دانش آموزان، از تأثير روش بحث گروهي بيشتر بوده است، اعضا دو گروه بحث گروهي و گفتگو در گروه هاي كوچك، از نظر ارتقا به مرحله بالاتر قضاوت اخلاقي، در مقايسه با اعضا گروه سخنراني، عملكرد بهتري داشته اند كه از نظر آماري معني دار بود. همچنين تحليل كوواريانس نشان داد كه تغييرات مثبت ايجاد شده در قضاوت اخلاقي اعضا دو گروه بحث گروهي و گفتگو در گروه هاي كوچك، ناشي از اجراي پيش آزمون DIT و آشنايي با مواد آزمون نبوده است، بلكه شركت در گروه هاي آزمايشي سبب ارتقاي قضاوت اخلاقي آن ها شده است