اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي با روي آورد شناختي - رفتاري بر كاهش نشانه هاي اختلال هاي رفتاري درون نمود در دانش آموزان

باتوجه به فزوني ميزان شيوع اختلال هاي رفتاري درون نمود در دانش آموزان و تأكيد متخصصان بر تشخيص و مداخله زودهنگام؛ هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي با شيوه شناختي - رفتاري بر كاهش نشانه هاي اختلال هاي رفتاري درون نمود در دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر آزمايشي است طرح به كار رفته در اين پژوهش، طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل و همچنين مرحله پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي دانش آموزان دختر پايه پنجم و ششم ابتدايي مظنون به اختلال هاي رفتاري درون نمود شهر لنگرود در سال تحصيلي 92-1391 تشكيل مي دادند. تعداد 30 نفر از اين دانش آموزان با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي تصادفي انتخاب و به شيوه تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل جايدهي شدند. براي سنجش اختلال هاي رفتاري درون نمود از سياهه رفتاري كودك استفاده شد. برنامه آموزش مهارت هاي اجتماعي والكر در طي 17 جلسه به مدت دو ماه براي افراد گروه آزمايش ارائه گرديد. جهت تحليل داده هاي جمع آوري شده از آزمون تحليل كوواريانس اندازه گيري مكرر استفاده شد. تحليل داده هاي اين پژوهش نشان داد كه در مرحله پس آزمون و پيگيري، بين دو گروه آزمايش و كنترل، در ميزان نشانه هاي اختلال هاي رفتاري درون نمود تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به مؤثر بودن آموزش مهارت هاي اجتماعي در كاهش نشانه هاي اختلال هاي رفتاري درون نمود دانش آموزان، بنابراين مي توان از اين روش در كنار برنامه هاي رسمي مدارس استفاده نمود