اثربخشي مداخله مبتني بر رايانه چهره خواني بر بهبود مهارت هاي اجتماعي، پردازش چهره و بازشناسي هيجانات در دانش آموزان مبتلا به اوتيسم

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مداخله مبتني بر رايانه چهره خواني بر بهبود مهارت هاي اجتماعي، پردازش چهره و بازشناسي هيجانات در دانش آموزان مبتلا به اوتيسم بود. طرح از نوع تحقيق نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون و گروه كنترل بود. شركت كنندگان پژوهش، 30 نفر از دانش آموزان مبتلا به اوتيسم با عملكرد بالا از رده سني 7 تا 12 سال مدرسه اوتيسم پويش شهر تبريز بودند كه به صورت هدفمند و با استفاده از روش غربالگري بر اساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شده و به دو گروه 15 نفره تقسيم شدند. عملكرد بالاي آزمودني ها با استفاده از آزمون سنجش شدت اوتيسم كارز و هوشبهر آنان نيز با استفاده از آزمون هوش ريون مورد اندازه گيري قرار گرفت. جهت اندازه گيري متغيرها از مقياس مهارت هاي اجتماعي گرشام و اليوت، آزمون بازشناسي هيجانات و آزمون پردازش چهره بنتون در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. اعضاي گروه آزمايش، طي 20 جلسه در معرض برنامه مبتني بر رايانه چهره خواني قرار گرفتند. اعضاي گروه كنترل نيز نوعي برنامه رايانه اي خنثي در زمينه نقاشي را استفاده كردند. نتايج حاصل از تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه مداخله مبتني بر رايانه چهره خواني موجب ارتقاي مهارت هاي اجتماعي، پردازش چهره و بازشناسي هيجانات در دانش آموزان مبتلا به اوتيسم مي شود.