ارتباط بين ذهن آگاهي و صفات ارجاعي به خود

ذهن آگاهي به عنوان يك سازه روان شناختي عاري از سوگيري و قضاوت است اما صفات ارجاعي به خود كه به معناي نسبت دادن اطلاعات بهتر به خود است، متأثر از سوگيري است، بنابر اين اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط بين ذهن آگاهي و صفات ارجاعي به خود انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفي - همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد دانشگاه شهيد بهشتي تهران بودند كه با استفاد از روش نمونه گيري خوشهاي چند مرحله اي تعداد 208 نفر برگزيده شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه ذهن آگاهي (MAAS) و سياهه صفات ارجاعي به خود و ديگري بود. داده ها با استفاده از روش ضريب همبستگي پيرسون تحليل شدند. تحليل داده ها نشان داد كه افراد در توصيف و انتساب صفات ارجاعي به خود نسبت به ديگران بيشتر از صفات مثبت استفاده مي كنند. از طرفي ميزان بازشناسي صفات مثبت ارجاع به خود بيشتر از بازشناسي صفات مثبت ارجاع به ديگري است ( 9/27 در برابر 8). همچنين نتايج نشان داد كه بين ذهن آگاهي و توصيف خود با صفات مثبت رابطه مثبت معنادار ( 0/009>p) و بين ذهن آگاهي و توصيف خود با صفات منفي رابطه منفي معنادار وجود داشت ( 0/012>p). در نهايت در مورد بازشناسي و يادآوري صفات تنها بين يادآوري صفات منفي ارجاع به خود با ذهن آگاهي رابطه معنادار يافت شد (0/040>p). به طور كلي مي توان بيان كرد كه افرادي كه از ذهن آگاهي بالايي برخوردارند در توصيف خود با صفات مثبت و نيز انتساب صفات مثبت به خود در سطح بالاتري قرار دارند و ذهن آگاهي به عنوان يك سازه روان شناختي باعث افزايش آگاهي فرد نسبت به خودش مي شود