اثربخشي روان درماني تحليلي كاركردي بر ميزان افسردگي، اضطراب و رضايت زناشويي زنان داراي آشفتگي زناشوئي

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي روان درماني تحليلي كار كردي بر ميزان افسردگي، اضطراب و رضايت زناشويي زنان داراي آشفتگي زناشوئي بود. طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي گروه كنترل نابرابر) بود. جامعه آماري پژوهش حاضر زوجهاي داراي آشفتگي زناشوئي مراجعه كننده به كلينيك هاي روانشناختي سازمان بهزيستي شهر تبريز بود كه زن خانواده داراي علايم اضطرابي با همايندي افسردگي بود. از بين اين مراجعان 30 زوج به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و انتظار جايگزين شدند. براي جمع آوري داده ها از سياهه افسردگي بك، سياهه اضطراب بك، پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ و پرسشنامه سازگاري دو نفره استفاده شد. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس يك متغيره (ANCOVA استفاده شد. يافته ها نشان دادند در هر سه متغير، پس از كنترل متغير همپراش (نمرات پيش آزمون) بين دو گروه آزمايش و انتظار تفاوت معنادار آماري وجود دارد(افسردگي: 0/001=p؟ 80/12 = F؛ اضطراب: 0/001= F- 36/59 p و رضايت زناشويي:0/001=p F=196/32 ). به عبارتي ديگر رواندرماني تحليلي كاركردي در كاهش افسردگي و اضطراب زنان مشاركت كننده در طرح اثربخش بوده است. همچنين رضايت زناشويي زنان گروه آزمايش، نسبت به زنان گروه انتظار، افزايش معناداري داشت