مقايسه ي اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و گروه درماني شناختي-رفتاري بر نارضايتي از تصوير بدني و حساسيت بين فردي زنان داراي نارضايتي از تصوير بدني

Comparison the Effectiveness of Group Therapy based on Acceptance and Commitment and Cognitive-Behavioral Group Therapy on the Body Image Dissatisfaction and Interpersonal Sensitivity in Women with the Body Image Dissatisfaction

هدف: مقايسه اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و گروه درماني شناختي- رفتاري بر نارضايتي از تصوير بدني و حساسيت بين فردي زنان داراي نارضايتي از تصوير بدني بود. روش: پژوهش از نوع آزمايشي و طرح پيش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل همراه با پيگيري 3 ماهه بود. جامعه آماري شامل زنان مراجعه كننده ي 23-38 ساله ي داراي نارضايتي از تصوير بدني در سال 95-1396 به مراكز سلامت شهرداري تهران بود. از طريق نمونه گيري خوشه اي بر اساس پهنه بندي شهرداري تهران پنج منطقه انتخاب و از هر منطقه چهار خانه سلامت به تصادف انتخاب شد، بدين طريق 453 نفر از مجموع 20 خانه ي سلامت حجم نمونه را تشكيل دادند، كه با توجه به نمرات برش در پرسشنامه ها، ملاك هاي ورود و خروج، در نهايت تعداد 45 زن انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت از پرسشنامه هاي خرده مقياس حساسيت بين فردي (-SL Dragite and others1984 ) ( 90R» روابط چندبعدي بدن خود، (1997 ,Cas) بود. گروه هاي آزمايشي 12 جلسه، 90 دقيقه اي (هفته اي يك جلسه) تحت گروه درماني شناختي رفتاري و گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند. يافته ها: يافته هاي تجزيه و تحليل واريانس آميخته و آزمون تعقيبي بنفروني نشان داد الف) گروه درماني شناختي- رفتاري و گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد به طور مشابه سبب بهبود رضايت از تصوير بدن گرديدند ب) گروه درماني شناختيرفتاري به طور معناداري سبب كاهش حساسيت بين فردي در پس آزمون شد اما اين تأثير در پيگيري سه ماهه پايدار نماند. لذا اين روش هاي مداخله در بهبود مشكلات روانشناختي اين گروه از افراد مؤثر مي باشد

Purpose: This study aimed to compare the effectiveness of acceptance and commitment group therapy and cognitive-behavior group therapy on the body image dissatisfaction and interpersonal sensitivity in women with the body image dissatisfaction. Method: The research was experimental including a pretest-posttest design with two experimental groups and one control group along with the three-month follow-up The statistical population consisted of females aged from 23 to 38 years with the body image dissatisfaction who had referred to the health centers of Tehran municipal during 2016-2017. The study sample was chosen through cluster sampling method. Four health homes were randomly selected from five zones of Tehran municipality. In this way, 453 people from the total of 20 health houses formed the sample size, which according to the cutting scores in the questionnaires, entry and exit criteria, 45 women were selected and randomly replaced in three groups. The research tools were Interpersonal Sensitivity Subscale Scale (SCL-90R) and others (Dragotis et al1984), multidimensional self-body questionnaire (Cash, 1997). The experimental groups consisted of 12 sessions, 90 minutes (weekly one session) under cognitive-behavioral group therapy and group therapy based on acceptance and commitment. Findings: The results of the mixed variance and Bonferroni analysis showed a significant increase in the body image satisfaction. While both therapies were effective on the body image satisfaction at the same level, a significant decrease of interpersonal sensitivity took place in the cognitive-behavior group therapy in the pretest, however, the result did not maintain in the follow-up.