رواني كلام در افراد مبتلا به اسكيزوفرنيا: يك بررسي مقايسه اي

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي جنبه هايي از مقوله رواني كلام در افراد مبتلا به اسكيزوفرنيا و مقايسه آن با افراد سالم انجام شد تا بتوان علايم ثابتي از اختلالات گفتاري و زباني و شدت آنها ارايه كرد و سپس به كمك آن آزمون هاي گفتاري - زباني دقيق تري تهيه نمود و جنبه هاي آسيب ديده زباني و گفتاري را شناخت. روش: در اين پژوهش تحليلي - مقطعي با استفاده از بخش گفتار خود به خودي آزمون زبان پريشي فارسي با دو گروه 22 نفره از افراد مبتلا به اسكيزوفرنيا و سالم (17 مرد و پنج زن در هر گروه) مصاحبه شد. در پاسخ به هر سؤال ويژگي هاي رواني كلام (مكث پر و خالي، تكرارهاي نابجا و درصد تصحيح خودبه خودي) بررسي گرديد. داده ها با نرم افزار SPSS 11/5 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: گروه سالم و بيمار در ميانگين درصد مكث پر و خالي با هم تفاوتي نداشت. اما ميانگين درصد تكرار نابجا و تصحيح خود به خودي تفاوت معني دار داشت (0/001>p). در خرده آزمون هاي تفكيكي براي مكث پر و مكث خالي، با توجه به مرزهاي نحوي و معنايي، فقط در گروه مبتلا به اسكيزوفرنيا تفاوت آماري معني دار مشاهده شد. در مبتلايان تفاوت هاي درصد مكث پر قبل از تكواژ محتوايي نسبت به تكواژ دستوري (0/01>p)، درصد مكث پر در اول جمله قبل از تكواژ محتوايي نسبت به تكواژ دستوري (0/00>p) و درصد مكث خالي در اول جمله و وسط جمله و نيز قبل از يك تكواژ محتوايي نسبت به تكواژ دستوري (0/001>p) معني دار بود. نتيجه گيري: كمي حجم نمونه و استفاده از متغيرهاي وابسته به بافت ممكن است در يافت نشدن تفاوت معني دار براي برخي از متغيرها نظير مكث مؤثر بوده باشد. اما وجود تفاوت معني دار در متغيرهاي تقريبا مستقل از تأثيرات بافت (مثل تكرار نابجا) مي تواند تأييدي بر يافته هاي ساير محققان مبني بر آسيب رواني كلام در افراد مبتلا به اسكيزوفرنيا و شايد وجود يك آسيب عصبي باشد.