نسبت طرح واره در عصب شناسي شناختي با طرح وارة كانتي

The Neurocognitive and Kantian Schemas’ trade off

مقدمه: طرح واره كانتي را غير متجسد و مبنايي براي عقل محض توصيف مي كند،در حالي كه مفاهيم و طرح واره ها در انگاره متجسد ذهن در علوم شناختي، حاصل فعاليت عصبي مغز هستند. بر اين اساس، كانت در همان سنت متافيزيكي مورد انتقاد علوم قرار مي گيرد. از سوي ديگر، در برخي مطالعات عصب شناختي تناظري ميان انگاره شناختي كانت با يافته هاي عصب شناختي برقرار مي شود؛ مثلا، ذاتي بودن بستر عصبي بخشي از ادراك مكان با مكان پيشيني كانت مقايسه شده است. اما مسئله مورد مناقشه، چگونگي پيشيني بودن ادراك مكان بر بستري عصبي است كه در تجربه تحقق مي يابد. در مقاله حاضر سعي بر آن است كه نشان دهيم در انگاره شناختي كانت، به دليل خصلت دوگانه طرح واره، ميان عقل محض و تجربه نسبتي برقرار مي شود كه قابل تعميم به انگاره عصب شناسي شناختي و اختلاف ميان توصيف هاي خردگرا و تجربه گرا از طرح واره تصويري است. روش: روش بررسي در مقاله حاضر استدلال مبتني بر نتايج مركز تحقيقات زبان بررسي هاي تجربي و آزمايشگاهي است كه از منابع معتبر گزارش مي شود. يافته ها: با باز توصيف «شهود پيشيني» زمان و مكان به صورت «ادراك ضمني، خودكار و ضروري»، مي توان تناظر انگاره شناختي كانت و انگاره عصب شناختي را تأييد كرد. با تمايزي كه ميان طرح واره و طرح واره تصويري پيشنهاد مي شود، طرح واره در تناظر با «مفهوم متعلق شناسايي» و «طرح واره تصويري» در تناظر با «مقولات محض فاهمه) قرار مي گيرند. نتيجه گيري: بحث حاضر «عقل متجسد» در انگاره عصب شناسي شناختي را در كنار «عقل محض» كانت قرار مي دهد

Introduction: the Kantian schema is described as being disembodied and a basis for pure reason, while in the embodied model of mind in Cognitive Science schemas are the results of neural activities in the brain; however, some neurocognitive studies propose a correspondence between some parts of the Kantian model of cognition and some recent neurocognitive findings; e.g. the innateness of neural strata contributing partial perceptions of space is compared to the Kantian a priori space; but how perceptions nested in the neural strata, hence empirical, could be a priori? Method: this treatise tries to elaborate on the notion that the dual character of schema in the Kantian model of cognition, which maintains a relation between the pure reason and experience, could be applicable to the neurocognitive model of cognition and the rational and empirical views on image-schemas. The present paper is developed through an inductive method which is based on the empirical and experimental results reported from authenticated sources. Results: by redescribing the Kantian “a priori intuition” of space and time as “implicit, automatic, and necessary” perceptions of space and time, a correspondence between the Kantian and the neurocognitive models of cognition could be confirmed. Based on the distinction proposed between “schemas” of objects and primitive “image schemas” grounding abstract reason, schemas could correspond to the Kantian “concepts of objects” and image schemas to the Kantian “categories”. Conclusion: The present discussion puts the neurocognitive model of “embodied reason” in line with the Kantian “pure reason”.