احتياط؛ اصل عرفي در اتحاديۀ اروپايي؟

Precautionary Principle: A Customary Principle in the EU

اصل احتياط از هنگام ظهور در سپهر حقوق بين‌‌الملل تا به امروز، موضوع بحث‌‌هاي مفصل ميان دكترين بوده است. عبارت‌‌پردازي‌‌هاي متفاوت از اصل و انعكاس آن در اسناد بين‌‌المللي با خصوصيت الزام‌‌آوري متفاوت، سبب شده است كه تقريب آرا حاصل نشود. مطالعة ادبيات مرتبط با موضوع بر نقش خاص اتحادية اروپايي و دول عضو آن در قوام هرچه بيشتر اصل مهر تأييد مي‌‌زند؛ نقشي كه تنها به مواضع جانبدارانه از اصل در دعاوي بين‌‌المللي محدود نشده است و تجلي اين مفهوم در اسناد، مقررات و آراي مراجع قضايي‌‌گسترة موصوف را نيز دربر مي‌گيرد. اين مقاله با روشي توصيفي-تحليلي و از طريق كنكاش در قوانين داخلي دول اروپايي و آن دسته از اسناد و آراي قضايي اتحاديه كه با اصل احتياط ارتباط دارند، در پي آن است كه وصف عرفي‌‌ را براي اصل احتياط در اتحادية اروپايي تأييد يا رد كند.

The precautionary principle has been widely discussed in academic, legal and political areas. Debates stem due to various definitions and wordings of the principle and the fact that it has been reflected in both binding and nonbinding international instruments in various fields. The role of the European unio‎n and its members is undisputed in the evolution of the principle. It can be found in different contexts; from its statements in international disputes to Jurisprudence of its judicial organs. This paper, with an analytical-descriptive approach, examines the situation of the precautionary principle in Domestic legal systems of European countries, primary and secondary rules of the EU and the jurisprudence of general courts, ECJ and ECHR to prove or deny the customary nature of the principle in this region