جايگاه پيشكِش ها در درآمدهاي روزگار ناصري بر پايه اسناد 1313 . 1264 قمري

پيشكش كردن و انواع آن از پديده هاي اجتماعي گسترده در تاريخ ايران به ويژه دوره قاجار بود كه نشانه ها و آثارَش را در بسياري از زمينه ها و كُنش هاي اجتماعي آن روزگار مي توان يافت؛ چنان كه آرام آرام صورت پنهانَش آشكار و به كاري فراگير و منبعي مالي براي دربار بدل شد. پيشكش ها در سنجش با ديگر منابع مالي قاجاريان، چه جايگاهي داشت و آيا اين جايگاه ثابت و مستمر ماند؟ اين مقاله به شيوه توصيفي تحليلي در پي پاسخگويي به اين پرسش، به بررسي منابع تاريخي دست اول آن دوره (اسناد و سفرنامه ها) مي پردازد و به چگونگي رواج پيشكش و چيستي رو ش هاي دريافت و پرداخت آن نيز پاسخ مي گويد. گمان مي رود برخي از گونه هاي پيشكش پس از كاهش منابع درآمد دربار قاجار، نه به صورت بُرهه اي، بلكه هميشگي و سامان مند عرضه مي شده باشد. بنابراين، بخشي از هزينه هاي دربار ناصري به صورت مدوَن و معين، معطوف به پيشكش ها فراهم مي آمد.