بررسي و تحليل شيوه مواجهه امام هادي(ع) با چالش هاي دوران امامت

بحث و بررسي زندگاني ائمه و تحليل خصوصيات دوره ايشان و مسائل مربوط به جامعه و محيط آن بزرگواران، از جمله مباحث و مسائلي است كه اگر به درستي صورت پذيرد و مبتني بر اسناد صحيح و شيوه اي كار آمد باشد، در تصحيح موضع و طرز نگرش معتقدان آن بزرگواران سهم بسزايي خواهد داشت. دوره امامت امام هادي يكي از ادوار ويژه در تاريخ تشيع مي باشد. اين دوره، فاصله انتقال ميان دو عصر متفاوت از دوران حكومت عباسيان به حساب ميآيد. حكمرانان عباسي با آگاهي از روحيه ستم ستيزي و احياگري شيعه، همواره پيشوايان و رهبران آنان، از جمله امام هادي را تحت مراقبت شديد گرفته و پيروانشان را زير فشار قرار مي دادند. علاوه بر شرايط سياسي عمومي، شكل گيري قيام هاي گروه هاي مختلف شيعه، رواج انديشه هاي انحرافي، از جمله: شايعه تحريف قرآن، مسئله جبر و تفويض و فعاليت غالياني چون: محمد بن نصير، فارس بن حاتم قزويني و گروه مجسمه، شرايط بسيار پيچيدهاي را فراهم ساخته بود. با توجه به شرايط فوق، امام هادي در چند جبهه و با چندين بحران مواجه بود كه با برنامه اي دقيق و منظم، به مواجهه با اين چالش ها مي پرداخت در اين مقاله، به شيوه توصيفي و تحليلي به اين سؤال پرداخته ميشود كه مهمترين چالشهاي امام هادي در دوره امامتشان چه بوده؟ و شيوه رويارويي امام هادي با اين مباحث چگونه بوده است؟ در پاسخ به اين سؤالات، اين فرضيه ها مطرح است كه امام هادي با سه چالش جدي، يعني: خلافت عباسيان، جريان هاي انحرافي و قيام هاي احساسي شيعه مواجه بودند كه با برنامه اي دقيق، جامعه تشيع را از گزند پيامدهاي اين سه جريان حفظ كردند