تاثير اوضاع سياسي، اجتماعي و امنيتي دوره پهلوي بر خودكشي نخبگان (مورد مطالعه: محمدولي خان تنكابني، علي اكبر داور، صادق هدايت و غلام رضا تختي)

سياست هاي حكومت پهلوي تاثيرات مهمي بر فضاي جامعه ايران برجاي گذاشت. نخبگان به عنوان برگزيدگان جامعه بيشترين تاثيرات را پذيرفتند. ويژگي استبدادي دوران پهلوي بيشتر در جهت حفظ و بقاي حكومت و جلوگيري از بروز ناآرامي و مخالفت در سطح جامعه بود. اين سياست ها به همراه عوامل مختلفي همچون دخالت بيگانگان در كشور، ناآرامي ها و هرج ومرج پس از تبعيد رضاشاه وكودتاي 28 مرداد 1332، صدمات فراواني به جامعه نخبه كشور و همچنين ديگر اقشار جامعه وارد ساخت. برنامه هاي حكومت به طور گسترده و در اغلب زمينه ها سعي در مهار و هدايت جامعه به سمت يك صدايي كردن بود. بنابراين اين مقاله ميكوشد به اين سوال پاسخ دهد كه فضاي امنيتي و فشارهاي سياسي چه تاثير در خودكشي نخبگان داشته است؟ بر اساس يافته هاي تحقيق، سياست هاي حكومت پهلوي با امنيتي كردن كشور، اختناق در جامعه، سانسور مطبوعات و با تاسيس نهادهاي همسو با اين رويكرد در كنار ديگر عوامل تنشزاي كشور در خودكشي نخبگان تاثيرگذار بود. اين تاثيرگذاري را در خصوص محمدولي خان تنكابني مي توان ديد. ادامه اين سياست با تشديد اقدامات امنيتي، مهار و دفع سياسيون باعث خودكشي علي اكبرداور شد. دردوره محمدرضا شاه اين سياست با مشكلات عديده كشور همراه بود. خودكشي صادق هدايت نتيجه اقدامات امنيتي، سانسور و اختناق حكومت محمدرضاشاه و رويدادهاي دهه بيست شمسي مي باشد. به طوركلي تاسيس ساواك و سياست سركوب و اختناق، قاطبه جامعه ايراني را نااميد و مايوس از آينده ساخت و منجر به خودكشي برخي از نخبگان شد.