واكاوي علل و نتايج اختلافات دولت موقت و سرتيپ قرني در مواجهه با بحران كردستان

پس از پيروزي انقلاب اسلامي، مناطق كردنشين شمال غرب ايران صحنه يكي از بحران هايي بود كه نيروهاي دولت نوپاي جمهوري اسلامي ايران و گروه هاي سياسي كُرد مخالف، دو مولفه اصلي اين صحنه به شمار مي آمدند. در يك سو نظام با استفاده از نيروهاي خود جهت برقراري امنيت در كشور مي كوشيد و از سوي ديگر گروه هاي شورشي با عمليات نظامي در مقابل نيروهاي دولتي براي كسب اهداف خود مبارزه مي كردند. برآيند اين دو مولفه بروز بحران و درگيري هاي نظامي و ايجاد ناامني هاي متوالي در طول سال هاي اوليه پس از پيروزي انقلاب بوده است. در اين پژوهش نگارنده سعي كرده است با شيوه توصيفي- تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي، به بررسي علل و نتايج اختلاف دولت موقت مهندس مهدي بازرگان و سرتيپ محمدولي قرني رئيس ستاد مشترك ارتش در برخورد با وقايع كردستان بپردازد. نتايجي كه از اين پژوهش حاصل شد نشان مي دهد كه اختلاف ديدگاه در شيوه برخورد با ضدانقلاب در كردستان، دولت موقت متمايل به شيوه اي سازشكارانه و مسالمت آميز بود و سرتيپ قرني ضمن اتخاذ سياست مذكور، طرفدار مقابله با عناصر ضدانقلاب و تجزيه طلب بود. سرانجام اين اختلاف منجر به بركناري سرتيپ قرني شد و بحران كردستان را به سال هاي جنگ تحميلي كشاند.