پايان فرمانروايي كاسي ها و علل فروپاشي آن

فرمانروايي ديرپاي كاسي ها، كه دولت تاثيرگذاري در صحنه آسياي غربي به شمار مي رفت، با ثبات ترين امپراتوري در طول تاريخ بابل باستان بود. شواهد به دست آمده از مصر باستان، بيانگر قدرت و نفوذ بين المللي كاسي ها در دوره فرمانروايي شان بر بابل است، اما حكومت آنان به دليل مشكلات عديده ي داخلي و حوادثي كه در صحنه آسياي غربي باستان اتفاق افتاد، دچار انحطاط و فرسودگي شد. با ضعف حكومت كاسي ها، به ويژه در دوران حكومت كشتيلياش چهارم (1235ـ1242ق.م)، كه قدرت آنان به ضعيف ترين حد خود رسيده بود، ميان دو حريف نيرومند آشور و ايلام گرفتار شدند. جنگ هاي آنان با آشور و لشكركشي هاي آشوريان به سرزمين آنان، نيروي نظامي كاسي ها را تحليل برد، تا اين كه حكومت طولاني مدت آنان در ميان رودان، به دست ايلاميان از هم فرو پاشيد. در اين مقاله، سعي شده است تا با استفاده از منابع كهن و تحقيقات جديد و با استفاده از شيوه پژوهش هاي تاريخي، به بررسي عوامل داخلي و خارجي، كه منجر به فروپاشي فرمانروايي آنان در حدود 1157ق.م، شد، پرداخته شود.