تشكيلات وزارت خارجه ي ايران در دوره ي ناصري

موضوع پژوهش حاضر تشكيلات وزارت خارجه ي ايران در دوره ي ناصري است. اين امر در تاريخ ايران به شيوه ي سنتي از امتيازات خاص مقام سلطنت و به شكل ظاهري در دوره اي تحت نظر ديوان رسايل و در دوره اي ديگر در اختيار منشي الممالك بود. شناسايي روند تشكيلاتي شدن و مدون گشتن اجزاي اين وزارت در دوره ي ناصرالدين شاه مسئله ي اين پژوهش است. روش تحقيق در اين موضوع توصيفي و مبتني بر اسناد، نسخ خطي و منابع كتابخانه اي است. نتيجه ي به دست آمده نشان مي دهد تشكيلات وزارت خارجه كه در دوران فتحعلي شاه و محمدشاه در وجود وزير خارجه، نايب، چند منشي، مترجم و نويسنده خلاصه مي گرديد با نهادي شدن تشكيلات وزارت خارجه در دوره ي ناصري، متحول و وزارت خارجه با اجزا و ادارات متعدد و دفاتر منظم تحت اداره ي وزير خارجه درآمد.