رويكرد تاريخ فرهنگي و امكان و فوايد آن در مطالعات معماري ايران

معماري بيش از آن كه محصول تصميم يك يا چند فرد باشد، محصول فرهنگ جامعه است. بسنده كردن به شناخت كالبد و جسم معماري و غفلت از پيوندهاي آن با فرهنگ به سطحي نگري در تاريخ معماري مي انجامد. تاريخ فرهنگي رويكردي در تاريخ و تاريخ معماري است كه اگر به مطالعات تاريخ معماري ايران وارد شود، مي تواند آن را ژرف تر و برخي از زواياي تاريك آن را روشن كند. در اين مقاله، نخست رويكرد تاريخ فرهنگي را، از طريق بررسي سير تحول اين نوع رويكرد و آثار آن، معرفي مي كنيم. به دنبال اين بررسي و معرفي، ويژگي هاي مشترك اقسام تاريخ فرهنگي را برمي شماريم. آن گاه امكان استفاده از اين رويكرد را در تاريخ معماري ايران مي سنجيم. بخش آخر اين مقاله حاوي پيشنهادهايي براي مطالعه تاريخ فرهنگي معماري ايران است.