بررسي سياست هاي مذهبي سربداران (783737ق) با تكيه بر مسكوكات

A Study on the Religious Policy of Sarbadars (737-783 A.H/ 1337-1381 A.D) Based on Coins

پس از مرگ ابوسعيد(716-736 ق)، آخرين ايلخان بزرگ مغول، سربداران(737-783 ق) از ميان قيام هاي تاثير گذار گروه هاي محلي، موفق به تشكيل حكومت گرديدند كه با توجه به شرايط پيش رو، در دوره هاي مختلف حكومتشان سياست مذهبي متفاوتي در پيش گرفتند. اين پژوهش با استفاده از نشانه شناسي سكه ها تلاش دارد بدين پرسش پاسخ دهد كه سير تطور سياست مذهبي سربداران چگونه بوده است؟ نتايج حاصل از اين پژوهش حاكي از آن است كه در سال هاي آغازين، سكه هاي شاهان مغولي خراسان به نشانه پذيرش استيلاي دولت ايلخاني در قلمرو سربداران رايج بوده و در دوره ي دوم؛ سربداران سكه هاي بي نام به طراز اهل تسنن ضرب كردند كه حكايت از سياست مدارا و مصلحت انديشي آنان دارد. سكه هاي سومين دوره، مظاهري از نظام دين سالار بنيادگرا (تئوكراسي راديكال) است و گاه چنان اغراق شده كه نام حضرت مهدي(عج) با عنوان سلطان محمد المهدي آمده است. اصطلاحي كه در ميان شيعيان اثني عشري مقبول نبوده و نيست.

After the death of Abu Saeed (716-736 AH. / 1316-1336 AD.), the last ruler of great Mongol Ilkhanid, Sarbadars (737-783 A.H/ 1337-1381 A.D) who were amongst the effective uprising local groups had succeeded in forming a government and due to some circumstances they had to adopt various religious policies. The aim of this research is to answer this question in a semiotic approach that how was the process of Sarbadars’ religious policy? The findings of this research shows that at the beginning years the coins of Khurasan Mongol kings were circulated as the sign for acceptation of Ilkhanid’ ascendency and in the second period Sarbadars had minted coins with no name similar to the style of Sunnies which spoke of their tolerance and counsel. Coins of the third period had signs of a theocratic fundamentalism system and sometimes there were exaggerations that the name of Imam Mahdi (A.J) is depicted as Sultan al-Muhammad Mahdi. This is a term which had not been and is accepted amongst the Twelver (Ethna Ashari).