تحليل فلسفي از نسبت رياضيات و علم جديد

از اواخر قرن نوزدهم،مذهب تحصلي در علوم دچارسستي و تزلزل شد و بحثهاي گوناگون درباب عينيت يا عدم عينيت علم سبب شد تامباني نظري علوم جديد گرفتار بحران شود .ادموند هوسرل درآخرين اثرخود، بحران علوم اروپايي و پديدارشناسي استعلايي ،اين بحران را تشريح مي كند و آن را به فرهنگ اروپايي و يا به صورت عام تر به تفكر غربي مربوط مي داند.او براي غرب ،يك صورت نفساني واحد قائل است كه درتاريخ اروپا تقرر يافته است. اما هيدگر مسئله علم را با توجه به فلسفه جديد و غلبه سوبژكتيويته درآن مطرح مي كند.البته به نظر برخي شارحان هيدگر،نمي توان او را دررديف فيلسوفان علم قلمداد كرد؛بلكه هيدگر درمقام يك فيلسوف ،نظري وجودشناسانه به علوم جديد كرده است.هيدگر فارغ از ردواثبات و از موضع پديدارشناسانه به شيوه خود مي خواهد نحوه تفكري را كه علوم جديد در بستر آن نشو و نما كرده اند،شرح دهد و از خلال آن نحوه ديگري از تفكر را نشان دهد.