مباني فلسفي نظريه عدالت رالز

پيوند ميان عدالت و آزادي يكي از مسائلي است كه فيلسوفان سياسي همواره خود را با آن مواجه ديده اند و تلاش كرده اند تا راه حل مناسبي براي آن بيابند.پرسش اساسي اين است كه چگونه مي توان ضمن آزادي افراد،زمينه عادلانه و برابر استفاده از منابع ،درآمدها و فرصت هاي لازم جهت پرورش استعدادها را براي آحاد جامعه فراهم كرد. رالز با انتشار كتاب نظريه عدالت خود،مدعي شد كه اين دو مولفه مهم انديشه سياسي (يعني عدالت و آزادي)نه تنها تعارضي با يكديگر ندارندبلكه تنها با لحاظ كردن هر دوي آن ها درنظريه اي موجه و سازگار است كه مي توان اميدوار به تامين آن ها در جامعه بود.او به خصوص درمقاله عدالت به عنوان انصاف،تلاش مي كند تا اصولي از عدالت را معرفي كند كه در برگيرنده ائتلافي سازمنداز اين دو مولفه مهم باشد.به اعتراف غالب مفسرين ،انتشاركتاب و مقاله مذكور جان دوباره اي به فلسفه سياسي درقرن بيستم بخشيد. مقاله حاضر با وارسي مباني فلسفي نظريه عدالت رالز،به معرفي و تبيين روشني از ابعاد مختلف اين نظريه مي پردازد.