عنوان مقاله :
تكثير سلولهاي فيبروبلاست بر داربست كيتوزان در حضور هيالورونيك اسيد
عنوان فرعي :
The Investigation of Proliferation of Fibroblasts on Chitosan Scaffold in the Presence of Hyaluronic Acid
پديد آورنده :
هاشمی سیده سارا
پديد آورندگان :
رجبی سیده سمیه نويسنده كمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشكی یاسوج، یاسوج، ایران Rajabi S , محمودی رضا نويسنده مركز تحقیقات سلولی و مولكولی، دانشگاه علوم پزشكی یاسوج، یاسوج، ایران Mahmoudi R , قنبری امیر نويسنده مركز تحقیقات سلولی و مولكولی، دانشگاه علوم پزشكی یاسوج، یاسوج، ایران Ghanbari A , جعفری برمك مهرزاد نويسنده مركز تحقیقات سلولی و مولكولی، دانشگاه علوم پزشكی یاسوج، یاسوج، ایران Jafari Barmak M
سازمان :
مركز تحقیقات سوختگی، دانشگاه علوم پزشكی شیراز، شیراز، ایران
كليدواژه :
هيالورونيك اسيد , سلول فيبروبلاست , كيتوزان , fibroblasts , Hyaluronic acid , Scaffold , داربست , Chitosan , foreskin
چكيده فارسي :
زمینه و هدف: مهندسی بافت روش جدیدی برای جایگزینی اجزاء بافت تخریب شده به وسیله پلیمرهای زیست تخریبپذیر میباشد كه به صورت داربستی سه بعدی برای رشد و تكثیر سلولهای بنیادی تهیه میگردد. به این منظور در این مطالعه از داربست كیتوزان استفاده شد تا در حضور هیالورونیك اسید، میزان تكثیر سلولهای فیبروبلاست مورد ارزیابی قرار گیرد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی از پودركیتوزان، داربستی جهت رشد سلولهای فیبروبلاست تهیه گردید. سپس جهت مطالعههای بعدی گروههای زیر طراحی شدند؛ گروه1: داربست كیتوزان با هیالورونیك اسید، گروه 2: داربست كیتوزان بدون هیالورونیك اسید، گروه 3(كنترل1): سلول فیبروبلاست با هیالورونیك اسید و گروه 4 (كنترل2): سلول فیبروبلاست بدون هیالورونیك اسید. پوست ختنهگاه انسان تهیه و سلولهای فیبروبلاست موجود در لایه درم آن پس از انجام مراحل تكنیكهای آزمایشگاهی، جداسازی و سلولها به همراه محیط كشت DMEM به فلاسكهای كشت منتقل ودر انكوباتور CO2 دار نگهداری شدند. پس از چند بار پاساژسلولی، ده هزارسلول در چاهكهای 96 خانه ای حاوی محیط كشت DMEM منتقل و با استفاده از روش MTT و رنگآمیزی DAPI ، تكثیر سلول های فیبروبلاست بر روی داربست كیتوزان بررسی گردید. نتایح به دست آمده پس از بررسی یكنواختی دادهها با استفاده از آزمونهای آنوا و تست تعقیبی توكی نرم افزارگراف پد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها : میانگین تست MTT در داربست كیتوزان بدون هیالورونیك اسید در 24 ساعت در مقایسه با گروههای كنترل با و بدون هیالورونیك اسید و گروه كیتوزان با هیالورونیك اسید افزایش آماری معنیدار نشان داد(012/0p<) مقدار Pیقا نوشته شود. میانگین تست MTT در گروه كنترل بدون هیالورونیك اسید در 48 ساعت در مقایسه با گروه داربست كیتوزان با و بدون هیالورونیك اسید و گروه كنترل با هیالورونیك اسید افزایش آماری معنیدار نشان داد(004/0p<) مقدار Pیقا نوشته شود. میانگین بقاء در داربست كیتوزان با و بدون هیالورونیك اسید در 72 ساعت در مقایسه با گروههای كنترل با و بدون هیالورونیك اسید از نظر آماری معنیدار نبود.
نتیجه گیری : نتایج این تحقیق نشان داد كه داربست های كیتوزان با استفاده از خواص هیدروفیلیك خودزیست سازگاری بهتری با سلول های فیبروبلاست داشتند، اما حضور اسید هیالورونیك با كیتوزان روند رشد فیبروبلاست را كاهش داد. به احتمال زیاد، كیتوزان به تنهایی در ساختارهایی كه برای احیای مناطق آسیب دیده پوست استفاده می شود، یك داربست مناسب برای تكثیر سلول های فیبروبلاست آسیب دیده است.
چكيده لاتين :
Background & Aim: Tissue engineering is a new method for the replacement of degraded tissue components by biodegradable polymers, which is provided as a three-dimensional scaffold for growth and proliferation of stem cells. In this study, chitosan scaffold was used to evaluate the proliferation of fibroblasts in the presence of hyaluronic acid.
Methods: In this experimental study, powder scaffolds were prepared for growth of fibroblastic cells. The following groups were designed for later studies: Group 1: Chitosan scaffold with hyaluronic acid, Group 2: Chitosan without hyaluronic acid scaffold, Group 3 (control 1): Hyaluronic acid fibroblast cell and Group 4 (control 2): Hyaluronic acid fibroblaster cell. The human foreskin was prepared and the fibroblasts of the dermal layer were removed after separation, and the cells were transferred to the culture flasks with DMEM medium and stored in a CO2-containing incubator. After several passages, 10,000 cells were transferred to 96 wells containing DMEM medium and MTT and DAPI staining method was used to amplify fibroblasts on the chitosan scaffold. The obtained results were analyzed by ANOVA and Tukeyʹs post hoc test after uniformity of data analysis.
Results: The mean survival rate of chitosan without hyaluronic acid scaffold in 24 hours was significantly higher than that of control with and without hyaluronic acid and chitosan group with hyaluronic acid (P <0.05). The mean survival in the control group without hyaluronic acid increased significantly in 48 hours compared to the chitosan scaffold with and without hyaluronic acid and the control group with hyaluronic acid (P <0.05). The mean survival time in chitosan scaffold with and without hyaluronic acid in 72 hours was not statistically significant compared to control groups with and without hyaluronic acid.
Conclusion: Chitosan scaffold showed better biocompatibility with fibroblasts due to its hydrophilic property, but the presence of hyaluronic acid with chitosan reduced the fibroblast growth trend. Chitosan may be alone in structures that are synthesized to repair damaged areas of the skin, a good scaffold for proliferation of damaged fibroblast cells.
عنوان نشريه :
ارمغان دانش
عنوان نشريه :
ارمغان دانش