اثر عصاره هيدروالكلي چاي سبز sinensis Camellia بر بيان ژن آكواپورين1 در لوله پيچيده نزديك كليه رت تيمار شده با جنتامايسين

The Effect of Green Tea Hydroalcohalic Extract of Camellia Sinensis on AQP1 Gene Expression in Proximal Tubuls of Gentamicin Treated Rat kidney

زمینه و هدف : جنتامایسین یك آنتی‌بیوتیك از گروه آمینوگلیكوزید است كه در درمان طیف وسیعی از عفونت‌های باكتریایی به خصوص باكتری های گرم منفی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما سمیت كلیوی و آسیب اكسیداتیو ناشی از مصرف جنتامایسین كاربرد بالینی طولانی مدت آن را محدود می‌كند. عصاره چای سبز با دارا بودن فلاونوئیدهای كاتچین اثرات آنتی‌اكسیدانی و ضد التهابی دارد.  AQP1 پروتئین سازنده یك كانال آبی واقع در توبول‌های كلیوی است كه در انتقال آب از عرض غشاهای توبولی نقش دارد. هدف این مطالعه ارزیابی اثر عصاره چای سبز بر روی بیان ژن AQP1 در سمیت كلیوی ناشی از جنتامایسین در رت نر نژاد ویستار بود.   روش بررسی:  در این مطالعه تجربی  از 30 رت نر 6ـ4 هفته‌ای نژاد ویستار با وزن  200ـ160 گرم استفاده شد، كه به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند و شامل گروه كنترل(بدون تیمار)، گروه شم(تزریق درون صفاقی سرم فیزیولوژی)، گروه تجربی1( تزریق درون صفاقی 20  میلی‌گرم بر كیلوگرم جنتامایسین)، گروه تجربی 2 (تزریق درون صفاقی چای سبز با دوز 200 میلی‌گرم بر كیلوگرم)، گروه تجربی 3 (تزریق درون صفاقی جنتامایسین و 200 میلی‌گرم بر كیلوگرم چای سبز). تمامی‌تیمارها به صورت درون صفاقی و به مدت 10 روز انجام شد و تغییرات بیوشیمیایی خون شامل سطوح كراتینین و اوره بر اساس واكنش برتولت و كلرومتریك و روش ژافه صورت گرفت و نیز تغییرات كلیه با روش‌های هیستوشیمی‌و ایمونوهیستوشیمی‌ بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یك طرفه تجز یه وتحلیل شدند.   یافته‌ها: میانگین سطح سرمی‌ اوره و كراتینین در گروه یك در مقا یسه با گروه كنترل به طور معنی‌داری افزایش یافته بود(001/0=p) و میانگین سطح سرمی‌ اوره و كراتینین در گروه سوم نیز در مقا یسه با گروه كنترل به طور معنی‌داری افزایش یافته بود(001/0=p). نكروز و التهاب بافتی كلیه، تجمع مواد هیالینی ائوزینوفیلی در برخی لوله‌های كلیوی،  نفوذ سلول‌های التهابی منونوكلئر و كاهش بیان ژن AQP1 در توبول پروكسیمال ناشی از جنتامایسین با دوز مصرفی200 میلی‌گرم بر كیلوگرم عصاره چای سبز بهبود نیافت.   نتیجه‌گیری: عصاره چای سبز در دوز 200 میلی‌گرم بر كیلوگرم و مدت زمان مذكور نمی‌تواند اثر حفاظتی در برابر سمیت كلیوی ناشی از جنتامایسین اعمال نماید.    

Background and Aim: Gentamicin is an antibiotic belong to a grouped of aminoglycoside used to treat a variety of bacterial infections particularly gram-negative ones. However, the nephrotoxicity and oxidative damage caused by gentamicin limit its long-term clinical use. Green tea contains some phenol compounds called catechins which have antioxidant and anti-inflammatory effects.  AQP1 is proteins that make a water channel in renal tubules that transported water during the appical and baso-lateral of the renal tubules. The aim of this study was to evaluate the effect of green tea extract on expression of AQP1 gene in Gentamicin-induced renal toxicity in male Wistar rats.   Methods: In this experimental study, 30 male Wistar rats aged 4-6 weeks  (Weighing           160-200 grams) were divided into 5 groups of six: control group (no treatment), sham group (intraperitoneal injection of physiologic serum), group Experimental group 1 (intraperitoneal injection of 20 mg / kg gentamicin), experimental group 2 (intraperitoneal injection of green tea with a dose of 200 mg / kg), experimental group 3 (intraperitoneal injection of gentamicin and 200 mg / kg of green tea). All trated was performed intraperitoneally for 10 days. Blood biochemical changes included creatinine and urea levels based on Bertolt , Chlorometric and Gaffa method were determiend. At the end of exprement the renal changes were evaluated by means of  histochemistry and immunohistochemistry. Data were analyzed by one-way ANOVA.   Results: The mean serum level of urea and creatinine in group 1 was significantly increased in comparison with the control group (P<0.05) and the mean serum level of urea and creatinine in the third group was in comparison with the control group was significantly increased (P<0.05). Renal tissue necrosis and inflammation, accumulation of eosinophilic hyaline substances in some renal tubules, infiltration of inflammatory menonocellular cells and reduction of expression of AQP1 gene in the proximal tubule caused by gentamicin with a dosage of 200 mg / kg of green tea extract were not improved.   Conclusion: From the findings of this study, it can be concluded that green tea extract in this dose and duration can not have a protective effect against the renal toxicity of gentamicin