اثربخشي هيپنوتراپي شناختي به شيوه گروهي بر بهزيستي روانشناختي در افراد مراجعه كننده به مراكز اقامتي و نيمه اقامتي ترك اعتياد

The Effectiveness of Group Cognitive Hypnotherapy on Psychological Well-being in People Referring to Residential and Semi-Detached Accommodation of Addiction Centers

زمینه و هدف: اعتیاد  به مواد منجر به كاهش بهره‌وری و عدم كارایی در مسایل روانشناختی از جمله بهزیستی روانشناختی در سوء مصرف كنندگان به مواد گردیده است. هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی بر بهزیستی روانشناختی در افراد مراجعه كننده به مراكز اقامتی و نیمه اقامتی ترك اعتیاد در شهر یاسوج بود.   روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل می‌باشد. جامعه آماری شامل كلیه بیماران وابسته به مواد مخدر مراجعه كننده به مراكز اقامتی و نیمه اقامتی ترك اعتیاد شهر یاسوج بوده است. تعداد 40 بیمار به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و كنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف بود. مداخله گروهی هیپنوتراپی شناختی بر روی گروه آزمایش طی 8 جلسه یك ساعته ونیم و به صورت یك بار در هفته اجرا گردید، اما هیچ‌گونه مداخله‌ای بر روی گروه كنترل صورت نگرفت. پس از پایان مداخله از هر دو گروه (آزمایشی و كنترل) پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از آزمون تحلیل كوواریانس استفاده شد.   یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره پیش آزمون بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش 42/3±80/37 و در گروه كنترل 86/2±25/39 بود. هم‌چنین میانگین و انحراف معیار نمره پس آزمون بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش61/15±45/66 و در گروه كنترل 73/2±15/39بود. یافته‌ها نشان داد هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی، منجر به افزایش بهزیستی روانشناختی گروه آزمایش در مقایسه با گروه كنترل در سطح معنی‌داری (001/0=p) گردید.   نتیجه‌گیری: هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی توانسته است به بهبود علایم روانشناختی در بیماران وابسته به مواد در افراد مراجعه كننده به مراكز اقامتی و نیمه اقامتی ترك اعتیاد مؤثر بوده است. به طوری كه به افزایش  بهزیستی روانشناختی در بیماران وابسته به مواد منجر گردیده است.      

Background & Aim: Addiction to Substances has led to a decrease in productivity and inefficiency in psychological issues, including psychological well-being among drug users. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of group cognitive hypnotherapy on psychological well-being in people referring to residential and semi-residential centers of addiction in Yasuj. Methods: This is a quasi-experimental study with pre-test, post-test and control group. The statistical population consisted of all drug dependent patients referring to residential and semi-residential of addiction centers in Yasuj city. 40 patients were selected by convenience sampling method and randomly assigned to experimental and control groups. The instrument used in this research was Rifʹs psychological well-being questionnaire. Group intervention of cognitive hypnotherapy was performed on the experimental group during 8 sessions of 90 minutes and once a week, but no intervention was taken on the control group. At the end of the intervention, both groups (experimental and control) were subjected to post-test. To analyze the collected data, covariance analysis was used. Results: The mean and standard deviation of the pre test of psychological well-being in the experimental group was 37.87 ± 3.42 and 39.25 ± 2.86 in the control group. Also, the mean and standard deviation of post-test psychological well-being score in the experimental group was 66.45 ± 15.61 and 39.15 ± 2.73 in the control group. The results showed that group cognitive hypnotherapy increased the psychological well-being of the experimental group in comparison with the control group at a significant level (p = 0.001). Conclusion: Group cognitive hypnotherapy has been effective in improving psychological symptoms in patients with substance dependence in people who are referred to residential and semi-residential centers of addiction treatment. It has led to increased psychological well-being in drug-dependent patients.