تاثير برنامه بازتواني قلبي بر كيفيت زندگي بيماران تحت جراحي پيوند كنارگذر عروق كرونر

Effect of Cardiac Rehabilitation Program on Quality of Life in Patients Undergoing Coronary Artery Bypass Graft Surgery

هدف از انجام عمل جراحي پيوند عروق كرونر، بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به بيماري عروق كرونري است. بسياري از مطالعات انجام‌شده اجراي يك برنامه بازتواني قلبي پس از عمل جراحي را لازمه رسيدن به اين هدف بيان نموده‌اند. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير بازتواني قلبي بر كيفيت زندگي بيماران پس از عمل جراحي پيوند عروق كرونر انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه‌تجربي در سال 1391، 70 بيمار (35 بيمار در گروه آزمون و 35 بيمار در گروه كنترل) تحت عمل جراحي پيوند عروق كرونر در مركز قلب شهيدرجايي تهران به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. برنامه بازتواني قلبي به‌مدت 12 جلسه براي گروه آزمون انجام شد و گروه كنترل فقط مراقبت‌هاي معمول را دريافت نمودند. كيفيت زندگي بيماران دو گروه، قبل و بعد از برنامه بازتواني قلبي با استفاده از پرسش‌نامه كيفيت زندگي بيماران قلبي فرانس و پاورس اندازه‌گيري شد. داده‌ها در قالب نرم‌افزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون‌هاي T زوجي، T مستقل و رگرسيون خطي مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: بيماران دو گروه كنترل و آزمون از نظر سن و جنسيت همگون بودند. پيش از مداخله بين دو گروه از نظر نمره كيفيت زندگي اختلاف معني‌دار آماري وجود نداشت. پس از انجام بازتواني قلبي براي گروه آزمون، نمره كيفيت زندگي در هر دو گروه افزايش يافت، ولي اختلاف بين گروه كنترل (48/1±49/18) و گروه آزمون (11/1±99/19) معني‌دار بود (001/0p<). نتيجه‌گيري: برنامه بازتواني قلبي بر بهبود كيفيت زندگي بيماران متعاقب عمل جراحي پيوند عروق كرونر موثر است.

The goal of Coronary Artery Bypass Graft surgery (CABGs) is to improve the quality of life in patients with coronary artery diseases. Many studies have suggested the implementation of a cardiac rehabilitation program after surgery required to achieve this goal. The aim of this study was to examine the effects of cardiac rehabilitation on quality of life in post-surgery patients. Materials & Methods: In this quasi-experimental which was conducted in 2012, 70 patients (35 patients in experimental group and 35 patients in control group) undergoing CABGs in Shahid Rajaei Heart Center of Tehran City were selected by achievable sampling method. The experimental group received 12 sessions of cardiac rehabilitation program according to their health condition. The control group was not participating in the rehabilitation program. The qualities of life of patients of both groups were measured by Ferrans & Powers Questionnaire of quality of life before and after the cardiac rehabilitation program. Data were analyzed in SPSS 16 software by Paired T, independent T and linear regression tests. Findings: The experimental and the control group were matched according to age and sex. There was no significant difference between two groups before intervention in the quality of life score. After intervention, the quality of life score were increased in both the experimental (19.99±1.11) and the control groups (18.49±1.48), respectively (p<0.001). Conclusion: Participation in cardiac rehabilitation program is effective in promotion of quality of life in CABG patients.