پديد آورندگان :
محمدزاده مقدم، حسين دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده طب سنتي ايراني - گروه طب سنتي ايراني , كمالي نژاد، محمد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده داروسازي - گروه فارماكوگنوزي , نظري، محمد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده طب سنتي ايراني - گروه طب سنتي ايراني , خواجوي، عبدالجواد دانشگاه علوم پزشكي گناباد - دانشكده پزشكي - گروه پزشكي اجتماعي , اكبري، علي دانشگاه علوم پزشكي گناباد - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , محمدپور، علي دانشگاه علوم پزشكي گناباد - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري داخلي و جراحي
كليدواژه :
ماليخوليا , دكتر احمديه , طب سنتي ايراني , مرور
چكيده فارسي :
مكتب طب سنتي ايران با قدمتي ده هزار ساله در 150 سال اخير به حاشيه رانده شد ليكن پزشكاني همچون دكتر احمديه آن را زنده نگاه داشته و در درمان بيماريهاي متعددي از جمله ماليخوليا از آن الهام گرفتند. ماليخوليا كه به جاي افسردگي به كار مي رفته حالتي از بيماري رواني است كه در آن فرد دچار افسردگي، انزوا طلبي، توهم و هذيان مي شود. هدف اصلي از اين مرور جامع، بررسي ديدگاه و تجارب دكتر احمديه در مورد بيماري ماليخوليا و تطبيق آن با متون طب سنتي ايران بود. مواد و روش ها: با انتخاب استراتژي جستجوي جامع، ابتدا كتب دكتر احمديه و متون مرتبط طب سنتي ايراني مورد بررسي و تطبيق قرار گرفت. سپس جستجو در هشت ديتابيس انگليسي و فارسي شامل Ovid MEDLINE، SciVerse Scopus، Google Scholar، ISC ، MEDLIB، Magiran، Gang و SID با كاربرد تركيبي از واژه هاي مِش و آزاد و بدون اعمال محدوديت انجام شد. مطالعات مرتبط شناسايي و پس از غربالگري بازيابي شد و مداقّه رفرنس ها انجام شد. نهايتاً پس از استخراج داده ها، تركيب روايتي تمامي نتايج در راستاي اهداف مرور صورت گرفت. يافته ها: ماليخوليا يكي از قديمي ترين اصطلاحات تاريخ روانپزشكي است كه به جاي افسردگي به كار رفته است. دكتر احمديه، همسو با مباني طب سنتي ايراني، علت آنرا زيادي سودا در بدن و يا سوداي غير طبيعي مي داند. اين بيماري در سه گروه قابل انطباق با معيارهاي DSM-5 طبقه بندي شده است. درمان كلي ماليخوليا بر تدابير ششگانۀ سلامتي (بويژه تحريك و ريزش ترشحات بيني، و رفع يبوست) استوار است و درمانهاي اختصاصي آن بر حسب گروه و سبب آن متفاوت مي باشد. نتيجه گيري: تجارب دكتر احمديه در درمان بيماريها اين ظرفيت را دارد كه بعنوان درمانهاي مكمل يا جايگزين درمانهاي استاندارد طب رايج مورد توجه پژوهشگران، متخصصين باليني و سياستگذاران نظام سلامت قرار گيرد. گرچه ضروري است كه اثربخشي اين درمانها با كارآزمايي هاي قابل اتكا بررسي و كاربرد آن مبتني بر شواهد گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: Iranian traditional medicine dating back to 10,000 years ago was marginalized in the last 150 years, but physicians such as Dr. Ahmadieh has maintained and used it as a source of inspiration for the treatment of many diseases including melancholy. Melancholy, a then-type of depression, is a mental illness in which the person suffers from depression, isolation, hallucination, and delirium. This systematic review aimed to examine Dr. Ahmadieh’s views and experiences on melancholy treatment and compare them with Iranian traditional medicine literature. Materials and Methods: First, through a comprehensive search strategy, Dr. Ahmadieh’s books and the relevant Iranian traditional medicine literature were investigated and compared. Then, eight English and Persian databases, of Ovid MEDLINE, SciVerse Scopus, Google Scholar, ISC, MEDLIB, Magiran, Gang, and SID were searched by combining MeSH and non-MeSH term searches. Relevant studies were identified and retrieved after screening and the reference lists were carefully scanned. Finally, after extracting the data, the narrative synthesis of all results was performed in line with the objectives of the review. Results: Melancholy is one of the oldest terms in history of psychiatry that has been replaced with depression. In line with foundations of Iranian traditional medicine, Dr. Ahmadieh believes that increased or abnormal melancholy (black bile) is the cause of the melancholy. This disease has been classified into three groups, in accordance with DSM-5 criteria. Treatment of melancholy is based on six principles of health (including the nasal discharge stimulation and drainage, and relieving constipation) and its specific treatments are different depending on its class and cause. Conclusion: Dr. Ahmadieh’s experiences in treating diseases have the potential to be used as a complementary treatment or an alternative to standard treatments of conventional medicine, and worth being considered by researchers, clinicians, and health system policymakers. However, it is essential that the effectiveness of these traditional treatments be examined through reliable trials and be applied if they are evidence-based.
