خسارات تنبيهي در مسئوليت ناشي از نقض قرارداد جستاري در غايت مسئوليت قراردادي

PUNITIVE DAMAGES IN CONTRACTUAL LIAIBILITY

خسارات تنبيهي در كامن‌لا نهادي شناخته‌شده است. رويكرد مرسوم در كامن‌لا عدم اعمال خسارات تنبيهي در مسئوليت قراردادي است. مباني اصلي اين ديدگاه عدم شناسايي امكان بازدارندگي و تنبيه در مسئوليت قراردادي و تباين خسارات تنبيهي با نقض كارامد است. مقالۀ حاضر در پي طرح و بررسي اين پرسش است كه براساس كدام مباني مي‌توان خسارات تنبيهي را در مسئوليت قراردادي شناسايي و اعمال كرد؟ آيا در نظام مسئوليت قراردادي فرانسه و ايران توجيه نظري براي نيل به اين مقصود وجود دارد؟ به‌نظر مي‌ رسد كه مسئوليت قراردادي در ايران و فرانسه در كنار ترميم زيان‌هاي ناشي از عهدشكني، بازدارندگي و تنبيه را هم در نظر دارد. مقالۀ حاضر در پي اثبات اين ديدگاه است كه رفتار عهدشكن و وجود عنصري كه تنبيه را توجيه مي‌كند، شاخص اعمال و شناسايي خسارات تنبيهي است؛ خواه اين رفتار ضمن نقض تعهد قراردادي رخ داده باشد يا ارتكاب عمل موجد مسئوليت قهري.

In common law, punitive damages is a renowned institution. The traditional approach is that punitive damages are unavailable for breach of contract. The dominant elements (basis) of this approach is non-recognizance the possibility of deterrence and punishment in contractual liability and that punitive damages is efficient breach and heterogeneous. In this article, we consider and study that how could justify awarding punitive damages in contractual liability and is there any theoretical justification for this view in French and Iran legal regime? we argue that in these legal regimes, in addition to reparation of damages, deterrence and punishment are desired goals. The authors argue that punitive damages are accommodated with defendant conduct: The conduct which has an element that necessitate punishment, whether that misconduct accompany with breach of contract or a tortious act.