رويارويي نظري گفتمان حقانيت حكومت در مكاتبات شاه اسماعيل صفوي و شيبك خان ازبك

در ابتداي تشكيل دولت صفويه با توجه به شرايط جهان اسلام، تحولاتي در گفتمان هاي مذهبي ايجاد گرديد. صفويان با رسمي كردن تشيع، جدايي مذهبي و استقلال ايران را در مقابل جهان تسنن بنياد نهادند. با اعلام رسمي تشكيل حكومت شيعي، ازبكان، همسايگان شرقي ايران به عنوان يكي از نمايندگان گفتمان تسنن به مخالفت با آن پرداختند. به همين سبب جنگ و درگيري ميان ايشان آغاز گرديد. در ابتداي تشكيل دولت صفويه، هنگامي كه شاه اسماعيل و شيبك خان ازبك آماده رويارويي با يكديگر مي شدند نامه هايي ميان ايشان رد و بدل گرديد. نكته اصلي و دال مركزي اين نامه ها، حقانيت حكومت بود. اين پژوهش براي شناخت مباني نظري حقانيت حكومت در قرن دهم هجري در ميان ايرانيان و ازبكان، با پرسش اصلي «گفتمان حقانيت حكومت در مكاتبات شيبك خان و شاه اسماعيل بر چه اصولي استوار است؟» به بررسي نخستين مكاتبات شاه اسماعيل و شيبك خان ازبك با استفاده از روش تحليل گفتمان فو كو مي پردازد تا منطق گفتمان ساز آنان براي كسب حقانيت حكومت و مهم ترين شاخصه هاي حقانيت قدرت از ديدگاه آنان مشخص شود.