بررسي مسائل و مشكلات زوار ايراني در زيارت عتبات عاليات در فاصله سال هاي 1900-1920 م/ 1317-1341ه.ق مطالعه‌ي موردي: سوء رفتار مأمورين عثماني نسبت به زوار

در دوره قاجار بخشي از اتباع ايراني حاضر در خاك عثماني، زواري بودند كه همه ساله راهي زيارت عتبات مي شدند. اين زائرين از هنگام حركت تا بازگشت، با مشكلاتي روبرو مي شدند كه گاهي مانع رسيدن آنان به مقصد شده و حتي در مواردي به يك عامل بحران زا در روابط دو كشور تبديل مي گرديد. يكي از مهم ترين مسائلي كه زوار با آن مواجه مي شدند، سخت گيري هاي مأمورين عثماني نسبت به آنها بود. اما چرا علي رغم توافق هايي كه بين دو كشور صورت مي گرفت، مأمورين عثماني نسبت به زوار پيوسته سخت گيري مي كردند؟ تعديات آنها در چه زمينه هايي بود؟ واكنش دولت و مأموران ايران نسبت به آن تعديات چه بود؟ اين سخت گيري ها چه مشكلاتي براي زوار به همراه داشت؟ اين مقاله بر آن است به روش كتابخانه اي و با تكيه بر اسناد، به شيوه توصيفي- تحليلي به پرسش هاي بالا پاسخ دهد. به نظر مي رسد كه: مأموران عثماني به دليل تعصب مذهبي، كسب منافع مادي و با توجه به سهل انگاري دولت و مأموران ايراني، به زوار انواع تعديات را روا مي داشتند.