تحليلِ ساختگرايانة قابيل و هابيل در شعر بدر شاكر السياب

A structuralistc analysis of Abel and Cain in Sayyāb’s poetry

دو نماد هابيل و قابيل از عناصر مهمِ شعر بدر شاكر سيابند كه نشان آن دو را به وضوح مي توان در شعرهاي مختلف وي ديد. با توجه به اين كه ساختار هر شعر، حاصل همكاري اجزاي تشكيل دهندة همان شعر است، قابيل و هابيل نيز به عنوان دو عنصر مهم در شعرهاي بدر شاكر السياب، گاه نقشي بارز در ساختار شعرهايي دارند كه اين دو هنرْسازه در آن‌ها به كار رفته است. از يك سو، كاركردهاي اين دو عنصر كه تقابلي دوگانه با هم دارند در هر شعر متفاوت است و از ديگر سو، نظام دلالي آن دو به فراخور ساختار متفاوت هر شعر، تحول مي­ پذيرد. با تحليل نظام هر شعر با روش ساختگرايانه،روشن مي ­شود كه اين دو هنرْسازه با كاركردهاي متفاوتي كه در ساختار هر شعر دارند هم دلالت­ هاي گوناگوني پيدا مي­‌كنند و هم ساختار آن شعر را دگرگون مي­ كنند. البته نقش اين دو عنصر در ساختار بعضي از شعرها، نقشي است برجسته و پويا و گاه در پاره‌اي از شعرها به علت ساختار ضعيف آن شعرها، نقشي حاشيه‌اي و غير محوري است.

The two symbols of Abel and Cain are of the important elements in Badr Shākir al-Sayyāb’s poetry; so their traces could be explicitly perceived in his various poems. To be considered that the structure of each poem is formed by its components, Cain and Abel have prominent functions in the structure of poems these two poetical devices have been used in. On the one hand, the functions of these two elements that have binary opposition are different; and on the other hand, in proportion to the different structure of each different poem, the signifying system of these two elements changes. The structural analysis of the system of each poem makes it clear that these two poetical devices, with their different functions in each poem, have different significance and change the structure of that poem. The function of these two elements is definitely a significant and dynamic function. Because of weak structure of some poems, it happens that the function of these two artistic devices is marginal and non-pivotal.