واكاوي و تحليل تبعات سياست زدگي بوروكراسي در نظام هاي سياسي

Exploring and Analyzing the Consequences of Politicization of the Bureaucracy in Political Systems

يكي از چالش‌‌هاي نظري و عملي فراروي بوروكراسي دولتي پيوند يا جدايي سياست و اداره است. بي‌ترديد درجه­ اي از دخالت سياست در اداره نه تنها مضر نيست بلكه جلو‌ه­ اي از دموكراسي محسوب مي‌شود؛ اما تزريق پررنگ سياست در اداره منجر به سياست‌زدگي منفي خواهد شد. هدف اين پژوهش بركشيدن پيامد‌هاي منفي چنين نوع سياست‌ زدگي در بوروكراسي دولتي در ايران است. پژوهش در دو مرحله كيفي و كمي انجام شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد دو بعد اداري و سياسي مهم‌ترين ابعاد سياست‌زدگي بوروكراسي در ايران هستند كه بعد اداري به سه مؤلفه بحران يادگيري، نفاق بوروكراتيك و بحران كارايي و بعد سياسي نيز به سه مؤلفه بحران عدالت اجتماعي، بحران مشاركت و بحران مقبوليت طبقه‌ بندي مي‌شود.

One of the theoretical and practical challenges confronted by public bureaucracies is the unio‎n or dichotomy between Politics and Administration. Undoubtedly, a degree of interference of politics in administration is not only harmful but it is a manifestation of democracy. Meanwhile, a drastic infusion of politics in administration leads to negative politicization. The object of this research is extracting negative consequences of this kind of politicization in public bureaucracy of Iran. The research has been done in both qualitative and quantitative phases. The findings show that there are two important dimensions of politicization of bureaucracy in Iran: administrative and political. Administrative dimension is classified into three components; learning crisis, bureaucratic dissension and efficiency crisis, and the political dimension includes public justice crisis, participation crisis and acceptability crisis.