برنامه ريزي رفاه اجتماعي تاب آور، دلالت هاي راهبردي و اعتباربخشي يك مدل تركيبي براي اقتصاد مقاومتي

Resilient Planning for Social Welfare; Strategic Implications and Accreditation of a Hybrid Model for Resistance Economy

افزايش تنش‌ها و مخاطرات طي نيم‌قرن گذشته خصوصاً در حوزه مالي و اقتصادي، اثر‌گذاري مستقيمي بر رفاه زندگي بشر داشته است. بر همين مبنا علاوه بر اينكه مطالعه و تحقيق براي كنترل و مديريت اين تنش‌ها در قالب مباحث مربوط به تاب‌آوري و مقاوم‌سازي اقتصادي از اهميت ويژه‌اي برخوردار گشته، لزوم و ضرورت ورود اين ادبيات به حوزه سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي‌هاي رفاهي نيز قابل درك است. به اين معني كه امروز جهت نيل به مدل‌هاي جامع‌تر و كامل‌تر رفاه، ورود ادبيات توليدشده در حوزه تاب‌آوري اقتصادي در برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري‌هاي رفاهي لازم و ضروري خواهد بود. بر اساس همين ضرورت، هدف مقاله پيش رو پاسخ به اين پرسش است كه آيا از نظر اساتيد و دانشمندان ادبيات تاب‌آوري اقتصادي و صاحب‌نظران حوزه رفاه اجتماعي نقاط اشتراك و تلاقي ميان دو ادبيات برنامه‌ريزي رفاه اجتماعي و تاب‌آوري اقتصادي وجود دارد؟ نقاط تلاقي و يا مؤلفه‌هاي مشتركي كه مي‌توانند هم‌زمان نيازها و خواسته‌هاي هر دو عرصه را پاسخ دهد، كدام‌ها هستند؟ به همين منظور با استفاده از فن مصاحبه‌هاي عميق با متخصصين و تحليل اين اطلاعات به روش تحليل داده‌بنياد اين نتيجه حاصل شد كه اشتراك مفهومي بالاي نظري در شاخص‌ها و مدل‌هاي مفهومي دو حوزه مورد تأييد خبرگان است. همچنين حاصل اين تطبيق ارائه يك مدل مفهومي تركيبي به نام لگام- PEOPLES اعتباربخشي‌شده و تكميل‌شده با نظر متخصصان ايراني دو حوزه است كه اين امكان را فراهم مي‌كند كه نه‌تنها متخصصان و سياست‌گذاران اين دو عرصه با هم‌زباني و اشتراك هدف دست به ساختن مدل‌هاي تركيبي توأمان بزنند، بلكه ورود سياست‌هاي كلي اقتصاد مقاومتي به عرصه برنامه‌ريزي رفاه اجتماعي را ممكن،‌ عملي و لازم مي‌سازد

During the last half-century, increased stresses and risks, particularly in the financial and economic fields, have directly influenced human welfare. Upon this basis, not only has it become particularly important to undertake studies to have these stresses controlled and well managed within the framework of topics related to resiliency and economic strength, but also the necessity of introducing this literature into welfare policy-setting and planning arena is now further understandable. This means that, nowadays, in order to achieve more comprehensive and complete welfare models, it is required to introduce the literature generated within the scope of economic resilience into welfare policy-setting and planning. Based on this necessity, the present research is an attempt to address the following questions: “from the standpoint of economic resilience as well as welfare planning experts, is there any intersection point between welfare planning literature on the one hand and economic resilience on the other? What are the intersection points or common components which can address needs and meet demands of both arenas at the same time?” For this purpose, deep interviews were conducted with experts and the obtained data was analyzed based on grounded theory. The results indicate that experts affirm a high theoretic conceptual commonality between corresponding indices and conceptual models of each arena. Furthermore, the adaptation resulted in the presentation of a conceptual hybrid model called LEGATUM-PEOPLES which was accredited and completed based upon ideas of Iranian experts in both fields. This model not only provides a basis for experts and policy-setters from either arena to share their ideas and objectives to build hybrid common models, but also makes it practically possible to introduce general policies for resistance economy into social welfare planning.