عنوان مقاله :
اثربخشي موسيقي درماني بر اضطراب و اسهال زنان مبتلا به سندرم روده تحريك پذير
عنوان به زبان ديگر :
Efficacy of music therapy on anxiety and diarrhea among patients with irritable bowel syndrome
پديد آورندگان :
آروند، ژينوس دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - گروه روانشاسي , سخايي، اشرف دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - گروه روانشاسي , جديدي، هوشنگ دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج - گروه روانشاسي
كليدواژه :
سندرم روده تحريك پذير , موسيقي درماني , اضطراب , اسهال
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: از موسيقي درماني در درمان بسياري از بيماري هاي جسمي و رواني، از جمله سندرم روده تحريك پذير، استفاده مي شود. در اين مطالعه اثربخشي موسيقي درماني بر اضطراب و اسهال بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك پذير بررسي شد.
روش بررسي: در اين پژوهش نيمه تجربي، 80 زن بين 45 – 20 سال مبتلا به سندروم روده تحريك پذير به طور تصادفي در دو گروه مداخله (40 نفر) و شاهد (40 نفر) جايگزين شدند. در گروه مداخله، جلسات موسيقي درماني اجرا شد. در ابتدا و پايان مطالعه، پرسشنامه اضطراب بك پر شد و تعداد اسهال پرسيده شد. از تحليل كواريانس براي مقايسه نمره اضطراب و تعداد اسهال بيماران دو گروه استفاده شد. از نرم افزار SPSS20 براي تحليل داده ها استفاده شد. 05/0> p معني دار در نظر گرفته شد.
يافته ها: ميانگين (± انحراف معيار) نمره اضطراب در گروه مداخله و شاهد در پيش آزمون به ترتيب 96/4±32/22 و 94/5±4/23 بود كه پس از مداخله به ترتيب به 97/6 ± 32/16 و 6/6±2 6/21 رسيد (0001/0>p). ميانگين و انحراف معيار تعداد دفعات اسهال در پيش آزمون در گروه مداخله و كنترل به ترتيب 3/0±79/3 و 4/0±01/3 بود كه پس آزمون به ترتيب 1/0± 59/1 و 1/0± 87/2 رسيد (0001/0>p).
نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه موسيقي درماني به طور معني داري بر كاهش اضطراب و اسهال بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك پذير موثر است و از اين طريق بر كيفيت زندگي بيماران تاثير مثبتي مي گذارد.
چكيده لاتين :
Background: Irritable bowel syndrome (IBS) is one of the most prevalent disease worldwide and it is considered as a stress- related disorder. Currently، music therapy is used for many somatic and psychological disorders. In this study، we evaluated efficacy of music therapy on anxiety and diarrhea among patients with IBS.
Materials and methods: In this quasi experimental study، 80 female IBS patients with age of 30-45 years were randomly assigned into two groups of intervention (n=40) and control (n=40). Two groups continued drugs prescribed by physician. Intervention group received music therapy in groups of 8-10 people. Immediately before and at the end of study، all patients fulfilled Beck anxiety inventory and were asked for frequency of diarrhea. Data were analysed by ANCOVA using SPSS-ver20 software. P<0.05 was considered statistically significant.
Results: Mean (± standard deviation) of anxiety score in intervention and control groups was 22.32±4.96 and 23.4±5.94 before study، which reached to 16.32±6.97 and 21.6±6.6 at the end of study respectively (p<0.0001). Mean (± standard deviation) of diarrhea frequency in intervention and control groups was 3.79±0.3 and 3.01±0.4 before study، which reached to 1.59±01 and 2.87±0.1 at the end of study respectively (p<0.0001).
Conclusion: This study showed that music therapy is a useful technique on decreasing anxiety and diarrhea in IBS patients and improves quality of life of these patients.
عنوان نشريه :
فصلنامه علوم پزشكي دانشگاه آزاد تهران
عنوان نشريه :
فصلنامه علوم پزشكي دانشگاه آزاد تهران