بررسي سازوكار انتقال پولي در ايران: رويكرد خودرگرسيوني برداري ساختاري

Monetary Transmission Mechanism in Iran: A Structural VAR Approach

بسياري از اقتصاددانان بر اين ديدگاه كه سياست‌هاي پولي در كوتاه‌مدت بر بخش واقعي اقتصاد مؤثر است اتفاق نظر دارند؛ ولي اختلاف نظر آنها بر سر كانال‌هاي اثرگذاري و اهميت نسبي آنها مي‌باشد. هدف اصلي اين تحقيق بررسي كانال‌هاي نرخ ارز، اعتباري و قيمت ديگر دارايي‌ها (شاخص قيمت مسكن) در ايران است.نتايج تجربي حاصل از تخمين روابط بين متغيرها، با استفاده از رويكرد خودرگرسيوني ‌‌برداري ساختاري (SVAR) مبتني بر داده‌هـاي آمـاري 1387Q1- 1368Q2 مورد بررسي گرفت. به طور كلي دريافتيم وقتي از نسبت سپرده قانوني به عنوان متغير سياستي استفاده شود، هم در ميان‌مدت و هم در بلندمدت كانال نرخ ارز مؤثرترين كانال در انتقال سياست پولي بر توليد ناخالص داخلي اسمي بوده است؛ ولي در كوتاه‌مدت نقش كانال شاخص قيمت مسكن در انتقال تغييرات حجم پولي مؤثرتر بوده است. در مدل ديگري كه بدهي بانك‌ها به بانك مركزي به عنوان متغير سياستي استفاده شده است در كوتاه‌مدت و ميان‌مدت كانال شاخص قيمت مسكن مؤثرترين كانال در انتقال بوده است؛ ولي در بلندمدت هيچ يك از كانال‌ها در انتقال پولي نقشي نداشته‌اند

Monetary policy can significantly affect real economic activity، at least in the short run، but the size and the duration of short run effects are intensely debated. Using a structural VAR (SVAR) approach، the purpose of this paper is to investigate monetary transmission mechanism in Iran during 1989:2–2007:3. The results indicate that in the long run، there was not any monetary transmission throughout channels in both models، but in SVAR credit channel had an effective role. Also we found that credit channel is the most effective channel in monetary transmission mechanism in Iran. These findings suggested we must monitor credit channel to be able to control monetary policy properly.