ارزيابي اثرات سياست‌هاي پولي در اقتصاد ايران در قالب يك مدل پوياي تصادفي نيو‌كينزي

The Impacts of Monetary Policies in Iran: A DSGE Approach

در سال‌هاي اخير مدل‌سازي تعادل عمومي پوياي تصادفي در بدنه اصلي مدل‌سازي محافل اقتصادي قرار گرفته است. مدل‌هاي تعادل عمومي پوياي تصادفي كه ابتدا در قالب مكتب ادوار تجاري حقيقي ساخته مي‌شدند، اغلب منشأ نوسانات اقتصادي را به شوك‌هاي تكنولوژي ربط داده و چندان تمايلي به تحليل اثرات سياست‌هاي پولي بر اقتصاد نشان نمي‌دادند، لذا چندان از سوي بانك‌هاي مركزي مورد توجه نبودند؛ اما با ظهور مكتب نيوكينزي، تحول تدريجي اين مدل‌ها در قالب اين مكتب و با تعريف چسبندگي‌هاي اسمي و رقابت انحصاري در آنها، بار ديگر توجه محافل اقتصاد پولي (به خصوص بانك‌هاي مركزي) به اين مدل‌ها جلب شد. در اين مقاله با ساخت يك مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي براي اقتصاد ايران و حل و برآورد آن با استفاده از رويكرد بيزي، نشان داده مي‌شود كه بدون در نظر گرفتن چسبندگي‌هاي اسمي، اين مدل‌ها قابليت تحليل اثرات حقيقي سياست‌هاي پولي را نخواهند داشت و تنها افزودن چسبندگي‌هاي اسمي و ساختن اين مدل در قالب پارادايم نيوكينزيني است كه قابليت تحليل اثرات حقيقي سياست‌هاي پولي را به اين مدل مي‌دهد.

Recently، dynamic stochastic general equilibrium models (DSGE) capture so much attention. These models، which first used to describe real business cycles، paid particular attention to technological shocks as the main sources for economic fluctuations. In fact، the role of monetary policies just came to light when the new Keynesians started using DSGE models by introducing nominal rigidities and imperfect competition. This paper builds a DSGE model for Iran and estimated the log-linearized version by Bayesian approach. It argues that without modeling nominal rigidities، the impact of monetary policies on real variables is difficult to detect. It goes further and asserts that it is only possible to investigate the real impacts of monetary policies، when the model is equipped with nominal rigidities.