تاثير چرخه هاي تجاري بر نرخ نكول تسهيلات بانكي ايران طي دوره 1379-1388 و تعيين سبد بهينه تسهيلات براي كل نظام بانكي

Business Cycles Effects on Default Rate of Banking Facilities during 2000-2009 in Iran and Defining Optimal Facility Portfolio for Banking System

يكي از مهم ترين مسائل پيش روي بانك ها اين است كه چگونه مي توانند ريسك اعتباري را كنترل كنند و آن را كاهش دهند. به عبارت ديگر بانك ها به دنبال اين هستند كه چه عواملي بر ريسك اعتباري تاثير مي گذارند، كدام يك از اين عوامل قابل كنترل است و به طور كلي چگونه مي توانند ريسك اعتباري سبد دارايي خود را كاهش دهند. در اين مقاله، براي پاسخ به سوالات فوق، از يك الگوي اقتصاد كلان براي تجزيه و تحليل ريسك اعتباري در بخش هاي اصلي اقتصاد ايران (كشاورزي، صنعت و معدن، خدمات و مسكن) استفاده شده است. اين الگو بر پايه الگوي CPV ارائه شده توسط ويلسون مي باشد كه قادر است رابطه بين نرخ نكول در بخش هاي مختلف و وضعيت اقتصادي هر بخش را تشريح كند. الگوي تحقيق با استفاده از سيستم معادلات به ظاهر نامرتبط برآورد مي شود و سپس آثار نهايي هر يك از متغيرهاي الگو بر نرخ نكول محاسبه مي گردد. همچنين در اين مقاله، سبد بهينه براي تسهيلات نظام بانكي از روش حداقل كردن ارزش در معرض خطر نرخ نكول تسهيلات بانكي تعيين شده است. يافته هاي مقاله حاكي از آن است كه ضرايب متغيرهاي توليدات بخش ها، نرخ ارز بازار غيررسمي، نرخ سود تسهيلات پرداختي و قيمت نفت، مثبت و معنا دار شده است. همچنين ضرايب متغيرهاي شاخص قيمت توليدكننده و شاخص بورس منفي است. نتايج مربوط به تخمين الگو براي تك تك بخش ها نشان داد كه متغيرهاي كلان، تاثير متفاوتي بر نرخ نكول در بخش هاي متفاوت مي گذارند. با استفاده از روش شبيه سازي مونت كارلو ، بهترين تركيب سبد دارايي كه ارزش در معرض خطر را براي فصل اول سال 1389 حداقل مي كند، تركيبي است كه در آن، سهم تسهيلات بخش كشاورزي 49 درصد، بخش صنعت و معدن 13 درصد، بخش خدمات 11 درصد و بخش مسكن 27 درصد است. در صورتي كه تسهيلات به اين روش تخصيص يابند، ارزش در معرض خطر يك دوره بعد (فصل اول سال 1389) 25 درصد خواهد شد

One of the most important problems of the banks is that how they can control and decrease credit risk. In other words، banks would want to know that what determinants effect of credit risk، which one can be controlled and in general، how they can reduce the credit risk of their portfolio. To answer these questions، we use a macroeconomic model in this study to analyze the credit risk in all economic sectors of Iran، namely، agricultural، industry and mining، services and housing sectors. This model is based on CPV model of Wilson which can explain the relationship between default rate in different sectors and economic states of each sector. The model of the study is estimated using seemingly unrelated regression model and then the effects of each variable of the model on default rate. The optimal portfolio of banking system facilities is also determined using least value at risk of default rate of banking system facilities. We found that the coefficients of the output of sectors، exchange rate of spot market، interest rate on facilities and oil price are positive and significant. The coefficients of producer price index and stock price are negative. The estimation result for each sector shows that macroeconomic variables have different effects on default rate of sectors. Using the Monte Carlo simulation، the best combination of portfolio which minimizes the value at risk of the first quarter of 2010 is a combination which includes 49% facilities in agriculture، 13% in industry and mining، 11% in services and 27% in housing. If the facilities are allocated in this way، the value at risk of the next period (first quarter of 2010) would be equal to 25%