اثربخشي آموزش گروهي تحليل رفتار متقابل بر افزايش تمايزيافتگي مشاوران مدارس

The Effectiveness of Group Training In Transactional Analysis on the Differentiation of Self of the School Counselors

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش گروهي تحليل رفتار متقابل بر افزايش تمايزيافتگي مشاوران مدارس است. در يك طرح شبه آزمايشي با گروه كنترل، 28 نفر (21 زن و 7 مرد) از مشاوران شاغل در آموزش و پرورش شهرستان بجنورد كه نمرات پايين تري در پرسشنامه تمايزيافتگي اسكورن و اسميت (2003) كسب كرده بودند به شيوه تصادفي انتخاب و در دو گروه كنترل و آزمايش جايگزين شدند. دوره آموزشي در 10 جلسه 1/5 ساعته با فاصله زماني دوبار در هفته بر روي گروه آزمايش به اجرا درآمد و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. يك هفته پس از پايان جلسات تحليل رفتار متقابل، پرسشنامه هاي مذكور در هر دو گروه اجرا شد. داده ها از طريق كوواريانس چندمتغيري (مانكووا) تحليل شد. نتايج نشان داد ميزان تمايزيافتگي مشاوريني كه آموزش تحليل رفتار متقابل را دريافت كرده بيشتر از گروهي بود كه آموزش دريافت نكرده بودند (p<0/05).

The present research was done in order to study the effectiveness of group training in transactional analysis on the self-differentiation of the school counselors. In a quasi-experimental design with control group، 28 people including 21 female and 7 male counselors working in Bojourd Education were randomly selected and placed in Control and Experimental groups. These counselors had scored low in Skowron and Smith’s self-differentiation questionnaire. The Experim-ental group received a ten-session training course; each session lasted 90 minutes and was held twice a week. A week following the sessions on transactional analysis، the above-mentioned questionnaire was given to both groups. Data analyzed by using multivariate analysis of covariance (MANCOVA). The results indicated the self-differentiation level of those counselors who received the training was higher than that of those who did not receive the training (p<0/05).