تأثير ابداعات مالي در بخش بانكي بر تقاضاي پول در ايران

The Effect of Financial Innovations in Bank Sector on Money Demand in Iran

در اين پژوهش تأثير ابداعات مالي بر تقاضاي پول در ايران بين سال‌هاي 1338 تا 1389 با استفاده از مدل خودبازگشتي با وقفه‌هاي توزيع‌شده بررسي شده است. نتايج حاكي از آن است كه باوجود ابداعات مالي، همچنان تقاضاي پول در ايران باثبات است. به‌عبارت‌ديگر، رابطه تعادلي بين تقاضاي پول، تورم، سطح فعاليت‌هاي اقتصادي (يعني، توليد ناخالص داخلي) و ابداعات مالي وجود دارد. همچنين، نتايج نشان مي‌دهد كه ابداعات مالي بر تقاضاي پول در كوتاه‌مدت و بلندمدت اثر منفي دارد. سرعت تعديل مدل به‌سمت تعادل بلندمدت در هر دو متغير نسبتاً كم بوده، به‌طوري‌كه كشش كوتاه‌مدت ابداعات مالي بيشتر از كشش بلندمدت است.

In this study, the Relation of money innovations and money demand in Iran in the form of time series between 1959 and 2010 by ARDL method has been tested. Financial Innovations is a broad concept in Money Substitution whose main part is formed in bank section. Here, focusing on bank part (section), the effect of financial innovations on money demand is examined. Results show that in a given period in spite of Financial Innovations money demand is stable. Here are long run relations and consequently short – run dynamic adjustment toward equilibrium between money demand and inflation rate variable, GDP and Financial Innovations. Financial Innovations has negative effect on money demand in short and long run as a focused variable of the current study. The speed of model adjustment toward long–run one in both models is low. Also short-run elasticity of Financial Innovations is more than long run one.