بررسي رابطه ميان تمايزيافتگي خود و سبك هاي عشق ورزي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ي ميان تمايزيافتگي با سبك هاي عشق ورزي و همچنين مقايسه سبك هاي عشق ورزي و سطوح تمايزيافتگي زنان و مردان متاهل شهر مشهد بود. مشاركت كنندگان در پژوهش حاضر 120 نفر از افراد متاهل شهر مشهد كه به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند مورد آزمون قرار گرفتند. براي سنجش تمايزيافتگي از پرسش نامه ي تمايزيافتگي(DSL ) و براي سنجش سبك هاي عشق ورزي از مقياس سه گانه اشترنبرگ استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون معناداري ضريب همبستگي پيرسون جهت بررسي رابطه خرده مقياس هاي تمايزيافتگي با خرده مقياس هاي آزمون اشترنبرگ و آزمون مقايسه ي دو ميانگين مستقل به منظور مقايسه خرده مقياس هاي تمايز يافتگي و خرده مقياس هاي آزمون اشترنبرگ در آزمودني هاي زن و مرد متاهل شهر مشهد مورد تحليل قرار گرفت.پس از تجزيه و تحليل داده ها نتايج نشان داد كه ميان خرده مقياس هاي صميميت، هوس و تعهد اشترنبرگ با خرده مقياس هاي واكنش هيجاني، جايگاه من، گسلش عاطفي و هم آميختگي ارتباط معكوس معناداري دارد همچنين نتايج اين آزمون نشان داد كه بين ميزان گسلش عاطفي مردان و زنان تفاوت معناداري وجود دارد ، بدين صورت كه آزمودني هاي مرد ميزان گسلش عاطفي بيشتري را گزارش نموده اند. در بقيه خرده مقياس ها بين دو جنس تفاوت معناداري شاهده نشد.