تحليلي بر رابطه سياست پولي و ريسك پذيري شبكه بانكي ايران

An estimation of the relationship between monetary policy and bank risk-taking in Iran

در حوزه سياست‌گذاري پولي، نرخ سود از جمله ابزارهاي مستقيم پولي است كه به‌ صورت دستوري از سوي مقامات پولي كشور به نظام بانكي كشور ابلاغ شده است و رفتار بانك‌ها از آن تأثير مي‌ پذيرد. در اين مقاله اثر سياست پولي نرخ سود بر ريسك‌پذيري بانك‌ هاي كشور بر اساس اطلاعات صورت مالي سالانه شبكه بانكي و آمارهاي اقتصادي كشور با استفاده از روش داده‌هاي تابلويي در دوره 1394-1385 بررسي شده است. در اين مقاله، نسبت مطالبات غيرجاري به تسهيلات اعطايي به‌عنوان شاخص ريسك‌پذيري بانك‌ها در نظر گرفته شده است. يافته‌هاي مقاله حاكي از اين است كه كاهش نرخ سود باعث افزايش ريسك‌پذيري سيستم بانكي مي‌شود. همچنين نتيجه حاصل از اثر سياست پولي بر ريسك‌پذيري بانك‌ها بستگي به ثبات مالي بانك‌هاي كشور دارد. به‌طوري‌كه بانك‌هاي باثبات بيشتر بهتر مي‌توانند ريسك ناشي از تغييرات نرخ سود را كنترل نمايند. از سوي ديگر بررسي اثرات سياست پولي بر ريسك‌پذيري بانك‌ها بر اساس نوع مالكيت بيانگر اين است كه اثر نرخ سود در بانك‌هاي دولتي بزرگ‌تر از بانك‌هاي خصوصي است

Nowadays, interest rate is considered as a direct monetary policy instrument or intermediate monetary goal. Usually, interest rates on deposits and loans are determined by monetary authorities in Iran which affect the behavior of risk-taking of banks. In this paper,we study the effects of interes rates on risk-taking of banks by using data from financial statements of banking system. Our method of estimation is panel data and our study covers the time period 2006-2015. Our index of risk-taking is the ratio of non-performing loan to total loans. Our result show that the decrease of interest rate cause the risk-taking to increasing. Also the effect of monetary policy on risk-taking depends on financial stability of banks; that is, more stable banks are able to better control risk of changing in the interest rate. On the other hand, our results imply stronger effects of interest rate on state-owned banks, compared to private banks.