جوامع اسلامي و سنت كهن اقتدار گرايي

Jawame Islamic totalitarian power was circumcised Kohan

اين مقاله بين دو وجه عمده از اسلام تفكيك قايل است:اسلام به عنوان دين و محصول‌ وحي،و اسلام به عنوان قدرت و محصول سنت تاريخي.در نوع نخست،اسلام مبتني بر وحي‌ بدون هرگونه چالشي مورد اعتقاد قلبي همهء مسلمانان قرار گرفت،اما در خصوص نوع دوم كه‌ بنا به اقتضائات محيطي و تاريخي نوع خاصي از ساختار قدرت-كه شكل آن در قرآن و سنت‌ مشخص نشده است-بر جامعه مسلمانان حاكم شده،جامعه اسلامي قابليت چالش،نقد،اصلاح‌ و ارتقاء دارد.نويسنده كه بر دوره ميانه اسلامي تأكيد دارد،ساختار اقتدارطلب قدرت را با خصالي چون شوكت‌مندي سلطان،شريعت‌مداري ظاهربين و اطاعت‌طلبي مفرط،مانع اصلي‌ سازگاري جامعه اسلامي با اصول مثبت دموكراسي مي‌داند.بنابراين،ضمن آنكه معتقد است‌ هرگونه قضاوت درباره تفكر اسلامي بايد براساس اسلام مبتني بر وحي باشد،بر آن است كه‌ در طول تاريخ،درنتيجه تحولات اجتماعي،خصال اقتدارگرايي نيز كم‌ رنگ‌ تر شده است.