اقدامات متقابل در قبال تعهدات حقوق بشري

Countermeasures for Human Rights Obligations

در غياب ابردولتي كاملاً سازماندهي‌ شده در عرصة روابط بين ­الملل، اين امر مورد پذيرش قرار گرفته است كه دولت زيان­ ديده مي­ تواند در واكنش نسبت به نقض يك تعهد بين ­المللي دست به اقدامات متقابل زند. با اين وجود، قلمرو و شرايط توسل به اقدامات متقابل نامحدود نيست، به ­ويژه زماني كه در مورد دولت‌هايي باشد كه تعهدات حقوق بشري خود را نقض كرده ­اند. تعهدات حقوق بشري از ويژگي‌هاي خاصي برخوردارند و در موارد معيني متفاوت از ساير تعهدات مي­ باشند. اين ويژگي‌هاي شاخص عبارتند از: موضوع و هدف تعهدات حقوق بشري كه مقصودشان، به جاي تنظيم روابط متقابل ميان‌دولتي، تسهيل بهره ­مندي ابناء بشر از حقوق بشر و آزادي­ ها است. بر اين­اساس، توسل به اقدامات متقابل در موارد نقض تعهدات حقوق بشري يا ممنوع است، يا مي ­بايست به‌صورتي انجام پذيرد كه به اعمال و اجراي كامل تعهدات حقوق بشري خدشه ­اي وارد نكند. اين پژوهش تلاش مي شود ضمن تشريح ماهيت اقدامات متقابل و تعهدات حقوق بشري، ارتباط ميان اين دو در چارچوب نظام حقوق بين الملل تبيين شود.

In the absence of a fully organized super-State in the field of international relations, it is recognized that the injured State may take countermeasures in response to a breach of an international obligation. However, the scope and the circumstances of resort to countermeasures are not unlimited, especially when dealing with States which have violated their human-rights obligations. Human-rights obligations enjoy particular characteristics and are different from other obligations in certain respects among which are the object and purpose of the human-rights obligations. They are intended to facilitate the enjoyment of human-rights and freedoms by the human beings rather than the regulation of reciprocal inter-state relations. For these reasons, resort to countermeasures in the event of breach of human-rights obligations is either prohibited or it should be made in a manner which does not impair the full application and enforcement of the human-rights obligations.