تحليل كانوني رابطۀ بين والدگري پدر و استقلال عاطفي فرزند

از سال 1986 كه استينبرگ و سيلوربرگ براي اولين بار اصطلاح استقلال عاطفي را براي جدايي عاطفي نوجوان از والدين شان به كار بردند؛ در رابطه با عوامل تأثيرگذار بر آن، پژوهش هاي زيادي صورت گرفت. با اين وجود، مرور پيشينه پژوهشي نشان مي دهد در ارتباط با تأثير والدگري پدر پژوهشي صورت نگرفته است. پژوهش حاضر، با هدف بررسي رابطه والدگري پدر با استقلال عاطفي فرزند انجام شد؛ بدين صورت كه 414 نفر از دانش آموزانسال اول مقطع دبيرستان شهرستان بهارستان در استان تهران با روش نمونه گيري خوشهاي تصادفي انتخاب شدند و به فرم هاي ايراني مقياسهاي والدگري پدر ديك و استقلال عاطفي استنبرگ و سيلوربرگ پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحليل همبستگي بنيادي و با استفاده از نرم افزارهاي 18 SPSS و 5. 1 STATGRAPHICS مورد بررسي قرار گرفتند. تحليل كانوني، تنها يك مجموعه معنادار بين والدگري پدر و استقلال عاطفي فرزند نشان داد. بر اساس اين مجموعه، متغيرهاي پيش بين پاسخ دهي عاطفي مثبت و نقش اخلاقي پدر" و "حضور منفي پدر" با متغيرهاي ملاك "فرديت" و "غير ايده ال بودن" رابطه اي % 60 داشته و % 30 واريانس آن را تبيين مي كردند. اين يافته بيانگر اين است كه هر چه پاسخ دهي عاطفي مثبت و نقش اخلاقي پدر بيشتر بوده و حضور منفي او كمتر باشد؛ فرزند به فرديت و غير ايده ال بودن بيشتري كه از ملاك هاي اساسي استقلال عاطفي است دست پيدا خواهد كرد.