مفيد بودن افشاي داوطلبانه براي قضاوت سرمايه گذاران

The Usefulness of Voluntary Disclosure to Investors' Judgment

هدف اين پژوهش بررسي رابطه مفيد بودن افشاي داوطلبانه بر اساس مولفه هاي كلان هيئت بين المللي استاندارهاي حسابداري و قضاوت سرمايه گذاران در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني سال هاي 1394 - 1390 مي باشد. به اين منظور، داده هاي 127 شركت با استفاده از روش نمونه گيري حذف سيستماتيك انتخاب و با استفاده از مدل مپلي، كيميني و مزوچتيآزمون گرديد. براي اندازه گيري افشاي داوطلبانه شركت ها از چك ليستي با 5 بعد ماهيت كسب و كار، اهداف و استراتژي هاي كسب و كار، منابع، ريسك ها و ارتباطات، نتايج عمليات شركت و معيارهاي اندازه گيري عملكرد استفاده شد. يافته ها نشان مي دهد در مجموع، افشاي داوطلبانه مولفه هاي اصلي مدل كسب و كار ارتباط ارزشي بالاتري نسبت به مولفه هاي افشاي محدود فراهم مي سازد. بر اساس اين يافته ها، پيشنهاد مي شود مديران شركت ها با توجه بيشتر به اين شاخص ها، شرايط تحليل هاي دقيق تر استفاده كنندگان صورت هاي مالي را فراهم سازند.

The purpose of this study is to investigate the relationship between the usefulness of voluntary disclosure based on the macro components of the International Accounting Standards Board and the judgment of investors in the companies admitted to the Tehran Stock Exchange during the period of 2011 and 2015. To this end, 127 companies were selected using systematic elimination sampling method and tested using the Mechelli, Cimini and Mazzocchetti model. A checklist to measure the voluntary disclosure of companies with five dimensions of business nature, goals, business strategies, resources, risks and communications, results of company operations and performance measurement criteria was used. The findings show that, in general, voluntary disclosure of the main components of the business model provides a higher value relation than the limited disclosure components. Based on these findings, it is suggested that corporate executives with more attention to these indicators provide more precise conditions for users of financial statements.