پرداخت بي‌قيدوشرط ضمانت‌نامه بانكي از منظر اصل استقلال از قرارداد پايه

Unconditional Payment of Bank Guarantee from the Perspective of Independent Principle

يكي از اصول حاكم بر قراردادهاي ضمانت‌نامه بانكي، اصل استقلال از قرارداد پايه است. نتيجه منطقي و مهم اصل مذكور آن است كه ايرادات مربوط به رابطه پايه ميان متقاضي ضمانت‌نامه و ذي‌نفع، قابل استناد نبوده و بانك با توجه به تعهد مستقل خود در برابر ذي‌نفع، موظف به پرداخت بي‌قيدوشرط ضمانت‌نامه است. اين پژوهش در پي آن است كه ضمن بررسي ديدگاه دكترين و رويه‌قضايي راجع به مفهوم استقلال و قلمرو آن، به بررسي استثنائات محتمل اين اصل، مانند تقلب و تطبيق آن با نظام حقوقي ايران پرداخته و به اين سؤال مهم پاسخ گويد كه در صورت سوء‌استفاده ذي‌نفع از اصل استقلال و مطالبه نارواي وجه آن، دادگاه قادر خواهد بود برخلاف ماهيت قراردادي اصل استقلال، دستور موقت به منع پرداخت صادر كند.

One of the governing principles to bank guarantee contracts is the independent principle. The logical and important result of this principle is that the obligations mentioned in the bank guarantee are autonomous from the basic contract and the bank considering its independent obligation against the interested party is obliged to pay the guarantee unconditionally. This article considers doctrine views and case law regarding the concept and scope of the independent principle. It also examines the compatibility of possible exceptions to this principle, such as fraud, with Iranian law by addressing this question: In the event of an exception, will the court be able, irrespective of the contractual nature of independent principle, to issue an interim order of payment prohibition and /or attach the sum of guarantee with relief security?