تاثيرحقوق بنيادين بشري بر آزادي قراردادي

Impact of Fundamental Human Rights on the contractual Freedom

به طور سنتي حقوق بنيادين بشري نقشي در حقوق خصوصي و مشخصاً حقوق قراردادها ايفاء نمي‌كند. اين حقوق در اصل به منظور مقابله با تعدي دولت به حقوق اشخاص وضع شدهاند. ليكن ظهور روابط نابرابر در روابط قراردادي و تبعات منفي ناشي از آن بحث توسل به حقوق بنيادين را در حمايت از آزادي قراردادي مطرح كرده است تا با اعطاي وضعيت بنيادين بودن به آزادي قراردادي جلو سوء استفاده از آزادي شكلي و صوري قراردادي گرفته شود. اين تحقيق در نظر دارد به روش توصيفي و تحليلي و با مطالعه تطبيقي نقش حقوق بنيادين را در ارتباط با آزادي قراردادي به محك ارزيابي بگذارد و به اجمال مي‌توان گفت توسل به حقوق بنيادين در برخورد با اصل آزادي قراردادي منجر به ظهور مفهوم ماهوي از آزادي قراردادي شده است و حتي در برخي آراء قضايي به صورت مشخص به اين اصل خصيصه بنيادين بودن اعطا شده است.

Traditionally, fundamental human rights have not played a role in private law, particularly in contract law. These rights have originally been established to prevent state violation of individual rights. However, the occurrence of unequal contractual relations among individuals and its consequences have led to debates concerning the necessity of recourse to fundamental rights in order to protect freedom of contract. The nucleus canon is whether it is possible to grant a fundamental character to contractual freedoms to prevent any kind of abuse of formal freedom of contract principle. By conducting an analytical-descriptive research method, this article aims to discuss comparatively the role of fundamental rights in the field of freedom of contract. It can be concluded that recourse to fundamental rights in dealing with freedom of contract has resulted in emergence of a substantial notion of contractual freedom and even in some cases have attributed fundamental position and status to the principle of freedom of contract.